فصل چهارم : دعا براى امام مهدى در ماه رمضان
۴ / ۱
دعا براى امام عليه السلام در هر شب ماه
دعاى افتتاح
۱۰۵۹. الإقبال۱- به نقل از ابو عمرو محمّد بن محمّد بن نصر سَكونى - : از ابو بكر احمد بن محمّد بن عثمان بغدادى خواستم دعاهاى ماه رمضان را كه عمويش ابو جعفر محمّد بن عثمان بن سعيد عمرى [نايب امام زمان عليه السلام ]مى‌خوانده، برايم درآورد. پس دفترى را كه جلد قرمز داشت، بيرون آورد. من دعاهاى بسيارى از روى آن نوشتم و از جمله آنها اين نوشته بود: و اين دعا را در هر شب از ماه رمضان مى‌خوانى كه فرشتگان، دعا در اين ماه را مى‌شنوند و براى دعاكننده ، آمرزش مى‌طلبند و دعا چنين است: «خدايا! من ستودن را با ستايش تو مى‌آغازم و تو با نعمتْ‌بخشى‌ات ، استواركننده راه درستى ، و يقين دارم كه تو رحيم‌ترين رحيمان در جايگاه عفو و بخششى و سختگيرترين كيفردهندگان در جايگاه مجازات و انتقام... .
خدايا! بر ولىّ امرت، قائمى كه آرزويش را مى‌برند و عدلى كه چشم به راهش هستند، درود فرست و گرداگرد او را با فرشتگان مقرّبت پُر كن و او را با روح القدس استوار بدار، اى خداى جهانيان!
خدايا! او را دعوتگر به كتابت و برپا دارنده دينت قرار بده. او را در زمين، خليفه كن، همان گونه كه پيشينيان از او را خليفه كردى. او را بر [تحقّق] همان دينش كه برايش پسنديده‌اى قدرت بده. او را پس از بيم و هراسش، آسوده خاطر كن كه تنها تو را مى‌پرستد و هيچ چيزى را همتاى تو نمى‌گيرد.
خدايا! او را عزيز كن و با او [ديگران را] عزيز كن. او را يارى بده و به دست او انتقام بگير. او را نصرتى پيروزمند عطا كن و فتحى آشكار به دست او فراهم آور، و از جانب خودت تسلّطى پيروزمند را براى او قرار بده.
خدايا! دين و سنّت پيامبرت را به دست او چنان آشكار كن كه چيزى از حقيقت را به خاطر هراس از كسى پنهان ندارد.
خدايا! ما مشتاقيم تا دولت كريمه‌اى بر سر كار آورى كه اسلام و مسلمانان را با آن، عزيز گردانى و نفاق و منافقان را با آن ذليل گردانى و در آن، ما را از دعوتگران به فرمان‌بردارى‌ات و پيش‌برندگان به راهت قرار دهى و كرامت دنيا و آخرت را با آن، روزىِ ما كنى.
خدايا! توفيق عمل به آنچه از حق شناخته‌ايم، به ما عنايت كن و آنچه را به آن نرسيده‌ايم، به ما برسان.
خدايا! به دست او پراكندگى‌مان را به اتّحاد و تفرقه‌مان را به اتّفاق تبديل كن و شكافمان را با او پُر كن و كمى شمارمان را با او به فراوانى دگرگون كن و خواريمان را با او به عزّت برسان و فقيرمان را با او توانگر كن و وامدارمان را با او توان پرداخت بده و فقرمان را با او جبران كن و نداشته‌هايمان را با او پر كن و دشوارى‌هايمان را با او آسان كن و سيمايمان را با او نورانى بنما و اسيران را با او آزاد كن و درخواست‌هايمان را با او برآورده ساز و وعده‌هايى كه به ما داده‌اى، با او به انجام برسان و دعايمان را با او مستجاب كن و آنچه را خواسته‌ايم با او عطا كن و ما را به دست او به آرزوهاى دنيايى و آخرتى‌مان برسان و ما را با او به آرزوهايمان برسان و بيش از رغبتمان به ما ببخش، اى بهترين درخواست‌شونده و گشاده‌دست‌ترين عطا كننده! سينه‌هايمان را با او شفا بده و خشم دل‌هايمان را با او از ميان ببر و ما را به اذن خودت و به دست او در آن جا كه حقْ دچار اختلاف مى‌شود، هدايت كن؛ كه تو هر كس را بخواهى به راه راست هدايت مى‌كنى ، و ما را با او بر دشمنت و دشمنان ما يارى و پيروزى بده، اى خداى حق! اجابت كن.
خدايا! ما از فقدان پيامبرمان - كه درودهايت بر او و خاندانش باد - به تو شِكوه مى‌كنيم و از غيبت اماممان و فراوانى دشمنانمان و كمى شمارمان و شدّت فتنه‌هايمان و پشت به پشت هم دادن روزگار بر ضدّ ما. پس بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و ما را بر اين امر يارى ده با فتحى كه در آن تعجيل مى‌كنى و با برطرف كردن دشوارى ، و نصرتى پيروزمندانه و سيطره حقّى كه پديدار مى‌نمايى و رحمتى از جانب خودت كه ما را فرا مى‌گيرد و عافيتى كه بر ما مى‌پوشانى، به رحمتت اى رحيم‌ترين رحيمان».۲
1.سبب صدور اين دعا ، تنها در الإقبال ذكر شده است ؛ امّا با استناد به اين گفته ، نمى‌توان آن را قاطعانه به امام مهدى عليه السلام نسبت داد ، هر چند علّامه مجلسى، آن را به امام نسبت داده ، و در بحث امامتش به آن استناد كرده است .
2.الإقبال : ج ۱ ص ۱۳۸ ، تهذيب الأحكام : ج ۳ ص ۱۰۸ ، مصباح المتهجّد : ص ۵۷۷ ح ۶۹۰ ، البلد الأمين : ص ۱۹۳ ، المصباح، كفعمى : ص ۷۷۰ ، بحار الأنوار : ج ۲۴ ص ۱۶۶ ح ۱۴ .
