۱۰۱۶. الإقبال- به نقل از ابو بصير - : امام صادق عليه السلام فرمود: «خداوند، باشكوه‌تر و كريم‌تر و بزرگ‌تر از آن است كه زمين را بدون امام رها كند».
گفتم: فدايت شوم! به من چيزى بگو كه آسوده‌خاطر شوم.
فرمود: «اى ابو محمّد! امّت محمّد صلى اللّه عليه و آله تا آن گاه كه فرزندان بنى‌فلان حكومت دارند، هيچ گاه فَرَجى نخواهند ديد تا آن كه حكومت اينان منقرض شود و چون حكومتشان منقرض شود ، خداوند، مردى از ما اهل بيت را مقدّر كرده كه به پرهيزگارى، راه‌نمايى و به هدايت، رفتار مى‌كند و در حكمش رشوه نمى‌گيرد و به خدا سوگند، او را با نام خودش و نام پدرش مى‌شناسم. سپس آن مرد ستبر نيرومند خالدار نشاندار، قائم به عدالت و حافظ امانت‌هاى به او سپرده شده، مى‌آيد و زمين را از عدل و داد پر مى‌كند ، همان گونه كه بدكاران، آن را از ظلم و ستم پر كرده‌اند».۱
۱۰۱۷. الكافى- با سندش به نقل از عبد اللَّه بن قاسم بَطَل - : امام صادق عليه السلام فرمود: «سخن خداوند متعال: ««و در كتاب [تورات] به بنى اسرائيل اعلام كرديم كه شما دو بار در زمين تباهى مى‌كنيد»، [دو بار تباه كردن] يعنى كشتن على بن ابى طالب عليه السلام و نيزه زدن به حسن عليه السلام . «و گردنكشى بزرگى مى‌كنيد»، يعنى كشتن حسين عليه السلام . «و چون هنگام [كيفر ]نخستين تباهكارى فرا رسيد»، يعنى هنگام يارى براى انتقام خون حسين عليه السلام . «بندگانى سخت جنگاور را از خودمان بر شما مى‌گماريم كه تا درون خانه‌هايتان را بكاوند»، يعنى گروهى كه خداوند، ايشان را پيش از قيام قائم بر مى‌انگيزد و هيچ خون ريخته شده‌اى از خاندان محمّد را وا نمى‌نهند، جز آن كه قاتلش را مى‌كشند . «و اين، وعده‌اى شدنى است»، يعنى خروج و قيام قائم».۲
