۱۰۴۸. مهج الدعوات: و [امام زمان عليه السلام ] اين دعا را در قنوت خواند: ««خدايا! اى فرمان‌رواى گيتى ! به هر كس بخواهى، فرمان‌روايى مى‌بخشى و از هر كسى بخواهى، آن را باز پس مى‌گيرى و هر كس را بخواهى، عزيز مى‌دارى و هر كس را بخواهى، خوار مى‌كنى. خير و نيكى به دست توست. بى گمان، تو بر هر كارى توانايى».
اى بزرگوار! اى بخشنده! اى داراى شكوه و جلال و اكرام! اى قدرتمند حمله‌ور! اى نيرومند سختگير! اى كننده هر چه مى‌خواهى ! اى صاحب قدرت استوار! اى دلسوز! اى مهربان! اى لطيف! اى زنده هنگامى كه كسى زنده نيست! از تو درخواست مى‌كنم به نام نهفته اندوخته‌ات، زنده برپا دارنده، به اسمى كه در دانش غيبى‌ات تنها براى خود نگاه داشتى و كسى از آفريدگانت از آن آگاه نشد ، و از تو درخواست مى‌كنم به اسمى كه آفريده‌هايت را در رَحِم‌ها به هر صورت كه بخواهى صورت مى‌دهى و روزى‌هايشان را در ميان تاريكى‌هاى چندطبقه و روى هم و از ميان رگ‌ها و استخوان‌ها به آنها مى‌رسانى ، و از تو درخواست مى‌كنم به اسمى كه با آن ميان دل‌هاى اوليايت الفت دادى و آتش و يخ را در يك‌جا جمع كردى به طورى كه نه آن، اين را ذوب كند و نه اين، آن را خاموش سازد و از تو مى‌خواهم به اسمى كه مزه آب‌ها را با آن ايجاد كردى، و از تو مى‌خواهم به اسمى كه آب را با آن از ميان طبقات زمين به ريشه‌هاى گياه دواندى و آب را از ميان سنگ سخت، به آوندهاى درخت رساندى.
و از تو مى‌خواهم به اسمى كه رنگ و طعم ميوه‌ها را با آن درست كردى، و از تو مى‌خواهم به اسمى كه با آن آغاز مى‌كنى و باز مى‌گردانى، و از تو مى‌خواهم به آن اسمت كه يگانه، يكتا، تنها در وحدانيت و يگانه در بى نيازى است، و از تو مى‌خواهم به اسمى كه دل صخره سخت را شكافتى و آب را بيرون كشيدى و آن را به هر كجا كه خواستى روانه نمودى، و از تو مى‌خواهم به اسمى كه با آن، مردمت را آفريدى و آنان را هر گونه كه خواستى و خواستند، روزى دادى.
اى كه روزها و شب‌ها او را تغيير نمى‌دهد! تو را با همان دعايى مى‌خوانم كه نوح، به گاه صدا زدن تو خواند و او و همراهانش را نجات دادى و قومش را هلاك كردى. و تو را با دعايى مى‌خوانم كه ابراهيم، دوستت، به گاه صدا زدن تو، آن را خواند و نجاتش دادى و آتش را بر او سرد و سلامت كردى. و تو را با دعايى مى‌خوانم كه موسى، هم‌سخنت، تو را با آن خواند و دريا را برايش شكافتى و او و بنى اسرائيل را نجات دادى و فرعون و قومش را در دريا غرق كردى. و تو را با دعايى مى‌خوانم كه عيسى، روحت، تو را با آن خواند و او را از دست دشمنانش رهاندى و به سوى خودت بركشيدى. و تو را با دعايى مى‌خوانم كه دوستت، برگزيده‌ات و پيامبرت، محمّد، تو را با آن خواند و دعوتش را اجابت كردى و از دست احزاب [مشرك و كافر] نجاتش دادى و بر دشمنانش، پيروز كردى.
و از تو مى‌خواهم به اسمى كه چون تو را با آن بخوانند، پاسخ مى‌دهى. اى كه خلق و امر در دست اوست! اى كه به هر چيزى احاطه علمى دارى! اى كه شمار همه چيز را مى‌دانى! اى كه روزها و شب‌ها او را دگرگون نمى‌كنند و صداها بر او مشتبه نمى‌شود و زبان‌ها بر او پوشيده نمى‌ماند و پافشارىِ اصراركنندگان، او را ملول نمى‌كند!
از تو مى‌خواهم بر محمّد و خاندان محمّد، برگزيدگان از آفريدگانت ، درود فرستى. پس بهترين درودها را بر ايشان بفرست و بر همه پيامبران و فرستادگان كه هدايت تو را به مردم رساندند و با تو پيمان اطاعت بستند، و نيز بر بندگان شايسته‌ات درود فرست.
اى كه خلاف وعده نمى‌كنى! آنچه را به من وعده داده‌اى، به انجام برسان، و يارانم را برايم گرد آور، و آنان را شكيبا كن، و مرا در برابر دشمنانت و دشمنان پيامبرت يارى ده، و دعايم را ناكام مگذار؛ كه من بنده تو و فرزند بنده تو و فرزند كنيز تو و اسير پيش روى تو هستم. سرور من! تو كسى هستى كه اين جايگاه را بر من منّت نهادى و مرا به جاى بسيارى از آفريدگانتْ با آن برترى بخشيدى. از تو مى‌خواهم كه بر محمّد و خاندان محمّد درود فرستى و آنچه را به من وعده داده‌اى، به انجام رسانى؛ كه تو راستگويى و خلاف وعده نمى‌كنى و تو بر هر كارى توانايى».۱
