۲ / ۲
دعايش در قنوت
۱۰۴۷. مهج الدعوات: - در ذكر قنوت‌هاى امامان پاك - : قنوت مولايمان حجّة بن الحسن: «خدايا! بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و اوليايت را با تحقّق وعده‌ات گرامى بدار و آنان را كه آرزوى يارى‌ات را دارند، به آرزويشان برسان و از ايشان خطر كسانى كه پرچم مخالفت با تو را برافراشته‌اند، برطرف كن؛ كه اينان دستورت به مخالفت نكردن را نافرمانى نموده و با يارى گرفتن از بخشش تو، به كُند كردن تيزى [سلاحت] برخاسته و با نيروى گرفته از تو، آهنگ مكر با تو را دارند و تو با بردبارى‌ات، به انتظار آشكارا گرفتن آنها هستى تا به گاه غفلتشان آنان را از ريشه بركنى كه تو خود گفتى - و گفتارت حقيقت است - : «چون زمين، زيور خود را برگيرد و [به سبزه و گل ]آراسته شود و مردم گمان كنند كه [در بهره گرفتن] از آن توانايند، امر ما شب يا روز بيايد و آن را چنان درو شده بر جاى نهيم كه گويى روز پيش، هيچ نبوده است. اين گونه نشانه‌هاى خود را براى انديشه‌وران روشن مى‌داريم». و گفتى: «هنگامى كه ما را خشمگين كردند، از آنان انتقام گرفتيم».
هدف [خلقت] با ما به سرانجام مى‌رسد و ما به خشم تو خشم مى‌گيريم و ما براى يارى حق، هم‌پيمان مى‌شويم و به در آمدن فرمان تو مشتاقيم و براى به انجام رساندن وعده‌ات، چشم‌انتظاريم و منتظر فرود آمدن تهديدت نسبت به دشمنانت هستيم.
خدايا! اين اجازه را بده و راه‌هايش را باز كن و بيرون آمدنش را آسان نما و راه‌هايش را هموار كن و جاده‌هايش را بكش و سربازان و ياورانش را استوار بدار و بيم و هراست را به گروه ستمكاران برسان و شمشير انتقامت را بر دشمنان معاندت بگستران و انتقام خون را بگير؛ كه تو بخشنده، امّا چاره‌جو هستى».۱
