فصل دوم : دعاى امام مهدى براى فرجش
۲ / ۱
دعايش هنگام تولّد
۱۰۴۶. كمال الدين- به نقل از حكيمه دختر امام جواد عليه السلام در يادكرد ماجراى تولّد امام مهدى عليه السلام - :... باز گشتم و طولى نكشيد كه پرده ميان من و نرگس كنار رفت و او را چنان نورى فرا گرفته بود كه چشمانم را فرو بست و آن گاه كودكى را ديدم كه سر بر سجده نهاد و بر زانوانش نشست و دو انگشت اشاره خود را بالا آورد و فرمود: «گواهى مىدهم كه خدايى جز خداوند يگانه بى همتا نيست و جدّم محمّد، پيامبر خدا و پدرم، امير مؤمنان است...». سپس يكيك امامان را بر شمرد تا به خودش رسيد و سپس فرمود: «خدايا! آنچه را بر من وعده دادهاى به انجام برسان و كارم را به پايان ببَر و زمينه و جايگاهم را استوار بدار و زمين را به دست من از عدل و داد پُر كن».۱