۱ . اين زيارت ، در كتابهاى : الإقبال ،۱ المزار الكبير۲ و مصباح الزائر۳آمده است ؛ ليكن در مصادر كهن ، مانند : كامل الزيارات و مصباح المتهجّد ، گزارش نشده است .
۲ . با توجّه به اين كه شيخ طوسى در سلسله سند اين حديث (زيارت) است ، جاى اين پرسش وجود دارد كه : چرا ايشان ، اين زيارت را در مصباح المتهجّد نياورده است؟
۳ . بر فرض آن كه سند اين حديث را تا شيخ طوسى معتبر بدانيم ، به نظر مىرسد كه پس از شيخ طوسى ، سند ، دچار گسستگى و سَقْط است ؛ زيرا در فاصله طولانى دوران حيات شيخ طوسى (۳۸۵ - ۴۶۰ ق) تا زمان صدور حديث (سال ۲۵۲ ق) ، تنها دو واسطه ، آن را گزارش كردهاند كه عادتاً ممكن نيست .
۴ . زمان صدور زيارتنامه ياد شده ، سال ۲۵۲ ق ، يعنى دوران امامت امام هادى عليه السلام و قبل از ولادت امام مهدى عليه السلام گزارش شده است . بنا بر اين ، مقصود از «ناحيه مقدّسه» در اين حديث ، نه امام مهدى عليه السلام ، بلكه امام هادى عليه السلام (۲۱۴ - ۲۵۴ ق) است .
با توجّه به نكات ياد شده ، اين زيارتنامه نيز سند معتبر ندارد . البته بايد توجّه داشت كه معتبر نبودن سند ، به معناى مجعول بودن حديث نيست ؛ بلكه بدين معناست كه نمىتوان آن را به طور مستقيم و صريح ، به اهل بيت عليهم السلام نسبت داد و در اين گونه موارد ، شايسته است كه متن مورد نظر ، با استناد به منبعى كه آن را گزارش كرده ، مورد بهرهبردارى قرار گيرد .