۱۴۱۲. الغيبة ، نعمانى - با سندش به نقل از احمد بن محمّد بن ابى نصر بزنظى - : شنيدم كه امام رضا عليه السلام مىفرمايد: «پيش از اين امر (قيام)، بُيوح است».
من معناى بيوح را نمىدانستم تا حج گزاردم و شنيدم عربى باديهنشين مىگويد: امروز، روزى بُيوح است. به او گفتم: بُيوح، چه معنايى دارد؟
گفت: بسيار گرم و سوزان.۱
۱۴۱۳. دلائل الإمامة - با سندش به نقل از على بن ابراهيم بن مهزيار اهوازى، پس از نقل ماجراى ديدارش با امام زمان عليه السلام - : سپس فرمود: «اى فرزند مهزيار!» و دستش را دراز كرد [و فرمود: ] «آيا خبر [آن واقعه بزرگ ]را به تو بدهم؟ هنگامى كه كودك [ بر تخت حكومت ]بنشيند و مغربى بجنبد و عمّانى حركت كند و با سفيانى بيعت شود، به ولىّ خدا اذن داده مىشود و من ميان صفا و مروه با سيصد و سيزده مرد همسان، خروج مىكنم و به كوفه مىآيم و مسجدش را ويران مىكنم و آن را به شكل اوّلش بنا مىنهم و ساختمانهاى جبّاران را در پيرامون آن، ويران مىنمايم و با مردم، حج مىگزارم... و منادى آسمانى، ندا مىدهد: "اى آسمان! هلاك كن و اى زمين! بگير"، و آن روز، كسى بر روى زمين نمىماند، جز مؤمنى كه دلش را براى ايمان، خالصكرده باشد».
گفتم: اى سَرور من! پس از آن، چه مىشود؟
فرمود: «پيروزى، پيروزى. بازگشت، بازگشت» و سپس اين آيه: «سپس پيروزى بر آنان را دوباره نصيبتان مىكنيم و با دارايىها و پسران، يارىتان مىدهيم و شما را پرشمارتر قرار مىدهيم» را تلاوت فرمود .۲
