۱۴۰۰. مختصر إثبات الرجعة - با سندش به نقل از محمّد بن مسلم - : مردى از امام صادق عليه السلام پرسيد: قائم شما، كِى ظهور مىكند؟
فرمود: «هنگامى كه گمراهى، فراوان و رهيابى، اندك شود و ستم و تباهى، فراوان و شايستگى و استوارى، اندك گردد و مردان، به مردان و زنان، به زنان اكتفا كنند و فقيهان به دنيا و بيشتر مردم به شعرها و شاعران تمايل بيابند و گروهى از بدعتگذاران، مسخ شوند، تا آن جا كه به شكل ميمون و خوك در آيند و سفيانى كشته شود و آن گاه دجّال، خروج كند و در فريبكارى و گمراهى بكوشد و اين هنگام و در شب بيست و سوم ماه رمضان، به نام قائم عليه السلام ندا مىشود و در روز عاشورا قيام مىكند و گويى به او مىنگرم كه ميان ركن [حجر الأسود ]و مقام [ابراهيم] ايستاده است و جبرئيل، پيش رويش ندا مىدهد: "بيعت، از آنِ خداوند است" و شيعيانش به او روى مىآورند».۱
۱۴۰۱. الغيبة ، نعمانى - با سندش به نقل از ابو بصير - : امام صادق عليه السلام فرمود: «بىترديد، پيش از [قيام ]قائم ، سالى است كه مردم در آن گرسنه مىمانند و ترس شديدى آنها را فرا مىگيرد؛ ترس از كشتار، كاستى در دارايىها، جانها و محصولات كه اين در كتاب خدا، به روشنى بيان شده است». سپس اين آيه را تلاوت نمود: «و شما را با چيزى از ترس، گرسنگى، كاستى از دارايىها، جانها و محصولات مىآزماييم و شكيبايان را بشارت بده».۲
