۱۳۲۴. الغيبة ، نعمانى - با سندش به نقل از ابو بصير - : به امام صادق عليه السلام گفتم: امام باقر عليه السلام مىفرمود: قائم خاندان محمّد، دو غيبت دارد كه يكى درازتر از ديگرى است.
فرمود: «درست است و اين نمىشود، تا اين كه شمشيرهاى فرزندان فلان [بر سر امّت] فرود آيند و حلقه تنگ گردد و سفيانى، پديدار و بلا سخت شود و مرگ و كشتار، مردم را چنان فرا گيرند كه به حرم خدا و حرم پيامبرش پناه ببرند» .۱
۲ / ۱۰
فتنهها و بلاهاى سياسى، اقتصادى و جانى
۱۳۲۵. كمال الدين - با سندش به نقل از محمّد بن مسلم - : شنيدم كه امام صادق عليه السلام مىفرمايد: «پيش از [ظهور ]قائم، نشانههايى از جانب خداى عزّ و جلّ براى مؤمنان روى مىدهد».
گفتم: خدا مرا فدايت كند! آنها چه هستند؟
فرمود: «همان سخن خداى عزّ و جلّ : «و بى گمان، شما را مىآزماييم»، يعنى مؤمنان را، پيش از خروج قائم و «با چيزى از هراس و گرسنگى و كاستى مال و جان و محصولات، و شكيبايان را بشارت بده»».
فرمود: «آنان را «با چيزى از هراس» از پادشاهان فلان طايفه در آخر حكومتشان مىآزمايد و با «گرسنگى» يعنى بالا رفتن قيمتهايشان، «و كاستى اموال» يعنى كسادى تجارتها و كمى سود، «و كاستى جانها»، يعنى مرگى سريع و فراوان، «و كاستى محصولات» يعنى اندك بودن گل و شكوفه آنچه كاشته مىشود، «و شكيبايان را بشارت بده» كه اين هنگام، تعجيل در خروج قائم عليه السلام است».
سپس به من فرمود: «اى محمّد! تأويل آيه اين است و خداوند متعال مىفرمايد: «تأويل آن را جز خداوند و راسخان در علم نمىدانند»».۲