۲ / ۸
فتنههاى پياپى
۱۳۱۱. سنن أبى داوود - با سندش به نقل از عبد اللَّه بن عمر - : نزد پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله نشسته بوديم كه از فتنهها ياد نمود و از آنها فراوان گفت تا به فتنه «احلاس»۱رسيد. كسى گفت: اى پيامبر خدا! فتنه «احلاس» چيست؟
فرمود: «آن، گريختن و غارت شدن است. سپس فتنه آسايش است كه از زير پاى مردى از خاندان من پيدا مىشود ، و ادّعا مىكند كه از من است ؛ امّا از من نيست و دوستان من، تنها پرهيزگاران اند. آن گاه مردم بر مردى اتّفاق مىكنند كه سست و بىپايه است و سپس فتنهاى بس تاريك و ظلمانى است كه كسى را از اين امّت نمىنهد، جز آن كه آسيبى به او مىزند و هنگامى كه گفته مىشود: تمام شد، به جنبش در آمده ، متلاطم مىشود، و مرد در روزگار آن فتنه، صبح، با ايمان بر مىخيزد و شب، كافر به خواب مىرود تا اين كه مردم به دو دسته تقسيم مىشوند: خيمه مؤمنان بىنفاق و خيمه منافقان بىايمان و چون اين گونه شد، همان روز يا فردايش منتظر دجّال باشيد».۲
۱۳۱۲. المستدرك على الصحيحين - با سندش به نقل از ابن مسعود - : پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله به ما فرمود: «من شما را پس از خودم از هفت فتنه بر حذر مىدارم: فتنهاى كه از مدينه مىآيد، فتنهاى كه در مكّه است، فتنهاى كه از يمن مىآيد، فتنهاى كه از شام مىآيد، فتنهاى كه از مشرق مىآيد، فتنهاى كه از مغرب مىآيد و فتنهاى از دل شام - كه همان سفيانى است - ».۳
1.احلاس (جمع حلس)، به معناى پارچهاى كه روى شتر مىاندازند و كنايه از هميشگى بودن است.
2.سنن أبى داوود : ج ۴ ص ۹۴ ح ۴۲۴۲ ، مسند ابن حنبل : ج ۲ ص ۴۹۳ ح ۶۱۷۶ ، مسند الشاميّين : ج ۳ ص ۴۰۱ ح ۲۵۵۱ ، الفتن : ج ۱ ص ۵۷ ح ۹۳ ، كنز العمّال : ج ۱۱ ص ۱۳۰ ح ۳۰۹۱۱ .
3.المستدرك على الصحيحين : ج ۴ ص ۵۱۵ ح ۸۴۴۷ ، الفتن : ج ۱ ص ۵۵ ح ۸۷ ، كنز العمّال : ج ۱۱ ص ۱۱۶ ح ۳۰۸۴۰ .