233
دانشنامه امام مهدی عجّل الله فرجه بر پایه قرآن ، حدیث و تاریخ جلد هفتم

۱۲۸۹. الكافى‏ - با سندش به نقل از مفضّل بن عمر - : نزد امام صادق عليه السلام بودم و گروهى در خانه نزد ايشان بودند. امام عليه السلام سخنى گفتند كه گمان بردم قصدش غير از من بود. فرمود: «هان! به خدا سوگند، صاحب اين امر (قيام و ولايت) از ديده‏هاى شما غايب و يادش فراموش مى‏شود، تا آن جا كه گفته مى‏شود: مرده، هلاك شده و معلوم نيست به كجا رفته است! و واژگون مى‏شويد، همان گونه كه كشتى در موج‏هاى دريا واژگون مى‏شود، كسى نجات نمى‏يابد جز كسى كه خداوند، از او پيمان گرفته و ايمان را در دلش نگاشته و با روح خود، استوارش داشته باشد و دوازده پرچم ناشناخته و شبيه حقيقى برافراشته مى‏شوند كه از يكديگر بازشناخته نمى‏شوند». گريستم.
فرمود: «اى ابو عبد اللَّه! چرا مى‏گريى؟».
گفتم: فدايت شوم! چگونه نگريم، در حالى كه مى‏فرمايى : دوازده پرچم شبيه حقيقى كه از هم بازشناخته نمى‏شوند!
در مجلس امام عليه السلام، روزنه‏اى بود كه نور خورشيد به آن راه مى‏يافت. امام عليه السلام فرمود: «آيا اين نور، روشن است؟». گفتم: آرى.
فرمود: «امر ما از اين نور، روشن‏تر است».۱

۲ / ۳

از ميان رفتن اسلام حقيقى‏

۱۲۹۰. الكافى‏ - با سندش به نقل از سكونى، از امام صادق عليه السلام، از امير مؤمنان عليه السلام - : پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله فرمود: «زمانى بر مردم مى‏آيد كه از قرآن، جز نشانى نمى‏ماند و از اسلام، جز اسمى نمى‏ماند. خود را مسلمان مى‏نامند، در حالى كه دورترين آدميان از آن هستند. مسجدهايشان آباد، در حالى كه از هدايت، [تهى و ]ويران است. فقيهان آن زمان، بدترين فقيهان زير سايه آسمان هستند و فتنه از آنان مى‏آيد و به همانها هم باز مى‏گردد».۲

1.الكافى : ج ۱ ص ۳۳۸ ح ۱۱ ، الغيبة، نعمانى : ص ۱۵۱ ح ۹ ، بحار الأنوار : ج ۵۱ ص ۱۴۷ ح ۱۸ .

2.الكافى : ج ۸ ص ۳۰۷ ح ۴۷۹ ؛ ثواب الأعمال : ص ۳۰۱ ح ۴ (هر دو منبع با سند معتبر) ، بحار الأنوار : ج ۵۲ ص ۱۹۰ ح ۲۱ ؛ الفردوس : ج ۲ ص ۳۱۹ ح ۳۴۴۸ (به نقل از معاذ بن جبل با عبارت مشابه) ، كنز العمّال : ج ۱۱ ص ۲۸۰ ح ۳۱۵۲۲ (به نقل از امام عسكرى عليه السلام در كتاب المواعظ به نقل از امام على عليه السلام) وص ۱۸۱ ح ۳۱۱۳۵ .


دانشنامه امام مهدی عجّل الله فرجه بر پایه قرآن ، حدیث و تاریخ جلد هفتم
232

۱۲۸۹. الكافي : الحُسَينُ بنُ مُحَمَّدٍ ومُحَمَّدُ بنُ يَحيى‏ ، عَن جَعفَرِ بنِ مُحَمَّدٍ ، عَنِ الحَسَنِ بنِ مُعاوِيَةَ ، عَن عَبدِ اللَّهِ بنِ جَبَلَةَ ، عَن إبراهيمَ بنِ خَلَفِ بنِ عَبّادٍ الأَنماطِيِّ ، عَن مُفَضَّلِ بنِ عُمَرَ ، قالَ : كُنتُ عِندَ أبي عَبدِ اللَّهِ عليه السلام وعِندَهُ فِي البَيتِ اُناسٌ ، فَظَنَنتُ أنَّهُ إنَّما أرادَ بِذلِكَ غَيري ، فَقالَ :
أما وَاللَّهِ ، لَيَغيبَنَّ عَنكُم صاحِبُ هذَا الأَمرِ ولَيَخمِلَنَّ هذا حَتّى‏ يُقالَ : ماتَ ، هَلَكَ ، في أيِّ وادٍ سَلَكَ ، ولَتُكفَؤُنَّ كَما تُكفَأُ السَّفينَةُ في أمواجِ البَحرِ ، لا يَنجو إلّا مَن أخَذَ اللَّهُ ميثاقَهُ ، وكَتَبَ الإِيمانَ في قَلبِهِ ، وأَيَّدَهُ بِروحٍ مِنهُ ، ولَتُرفَعَنَّ اثنَتا عَشرَةَ رايَةً مُشتَبِهَةً لا يُدرى‏ أيٌّ مِن أيٍّ .
قالَ : فَبَكَيتُ ، فَقالَ : ما يُبكيكَ يا أبا عَبدِ اللَّهِ ؟ فَقُلتُ : جُعِلتُ فِداكَ ، كَيفَ لا أبكي وأَنتَ تَقولُ : اِثنَتا عَشرَةَ رايَةً مُشتَبِهَةً لا يُدرى‏ أيٌّ مِن أيٍّ ؟ ! قالَ : وفي مَجلِسِهِ كَوَّةٌ۱ تَدخُلُ فيهَا الشَّمسُ ، فَقالَ :
أبَيِّنَةٌ هذِهِ ؟ فَقُلتُ : نَعَم ، قالَ : أمرُنا أبيَنُ مِن هذِهِ الشَّمسِ .

۲ / ۳

ذَهابُ الإِسلامِ الحَقيقِيِ‏

۱۲۹۰. الكافي : عَلِيُّ بنُ إبراهيمَ ، عَن أبيهِ ، عَنِ النَّوفَلِيِّ ، عَنِ السَّكونِيِّ ، عَن أبي عَبدِ اللَّهِ عليه السلام قالَ : قالَ أميرُ المُؤمِنينَ عليه السلام : قالَ رَسولُ اللَّهِ صلى اللّه عليه و آله :
سَيَأتي عَلَى النّاسِ زَمانٌ لا يَبقى‏ مِنَ القُرآنِ إلّا رَسمُهُ ، ومِنَ الإِسلامِ إلَّا اسمُهُ ، يُسَمَّونَ بِهِ وهُم أبعَدُ النّاسِ مِنهُ ، مَساجِدُهُم عامِرَةٌ وهِيَ خَرابٌ مِنَ الهُدى‏ ، فُقَهاءُ ذلِكَ الزَّمانِ شَرُّ فُقَهاءَ تَحتَ ظِلِّ السَّماءِ ، مِنهُم خَرَجَتِ الفِتنَةُ وإلَيهِم تَعودُ .

1.الكوَّةُ : الثُقبةُ في الحائط (المصباح المنير : ص ۵۴۵ «كوي») .

  • نام منبع :
    دانشنامه امام مهدی عجّل الله فرجه بر پایه قرآن ، حدیث و تاریخ جلد هفتم
    سایر پدیدآورندگان :
    محمّد محمّدی ری‌شهری، با همکاری محمّد کاظم طباطبایی و جمعی از پژوهشگران، ترجمه: عبدالهادی مسعودی
    تعداد جلد :
    10
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1393
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 16586
صفحه از 466
پرینت  ارسال به