181
دانشنامه امام مهدی عجّل الله فرجه بر پایه قرآن ، حدیث و تاریخ جلد هفتم

۱۲۴۱. تأويل الآيات الظاهرة - با سندش به نقل از جابر بن يزيد - : امام باقر عليه السلام در باره سخن خداى عزّ و جلّ : «آن گاه كه در شيپور دميده شود» فرمود: «شيپور، همان نداى آسمانى است كه ندا مى‏دهد: "هان ! ولىّ شما، فلان كس فرزند فلان كس و قائم به حق است"، و اين ندا را جبرئيل در سه وقت از آن روز، ندا مى‏دهد، «و آن روز، روزى دشوار است و بر كافران، آسان نيست» و مقصود از كافران، مرجئه هستند كه در برابر نعمت خداوند و ولايت على بن ابى طالب عليه السلام ناسپاسى كردند».۱

ر . ك : ص ۲۱۵ (مجموعه علامات حتمى) .

۱ / ۵ - ۲

هنگام ندا

الف - ماه رمضان‏

۱۲۴۲. الغيبة ، نعمانى‏ - با سندش به نقل از عَباية بن رِبعى اسدى - : در يك گروه پنج نفرى كه من كوچك‏ترين آنها بودم، بر امير مؤمنان، على عليه السلام، وارد شدم و شنيدم كه مى‏فرمايد: «برادرم پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله برايم سخن گفت و فرمود: "من پايان‏بخش هزار پيامبرم و تو پايان‏بخش هزار وصىّ هستى" و تكليفى را بر دوش من نهاده‏اند كه بر دوش آنها ننهاده‏اند».
گفتم: مردمان با تو انصاف نورزيدند، اى امير مؤمنان!
فرمود: «آنچه انديشه تو به آن رفت، مقصودم نيست، اى برادرزاده! به خدا سوگند، من هزار كلمه مى‏دانم كه غير از من و محمّد صلى اللّه عليه و آله ، آن را نمى‏دانند و آنان آيه‏اى از آن را در كتاب خداى عزّ و جلّ قرائت مى‏كنند و آن، اين است: «و چون هنگام آن رسد كه سخن ما بر آنان مقرّر شود، جنبنده‏اى را از زمين برايشان بيرون مى‏آوريم كه با ايشان سخن مى‏گويد. مردم به نشانه‏هاى ما يقين نمى‏آورند» و آن گونه كه بايد، در آن تدبّر نمى‏كنند. آيا پايان فرمان‏روايى فرزندان فلان را به شما خبر ندهم؟».
گفتيم: چرا، اى امير مؤمنان!
فرمود: «كشتن كسى از تيره‏اى از قريش كه خونش حرمت دارد، در روزى حرمتدار و در سرزمين محترم، و سوگند به كسى كه دانه را شكافت و انسان را آفريد، پس از كشتن او، تنها پانزده شب فرمان‏روايى دارند».
گفتيم: آيا پيش و پس اين هم چيزى هست؟
فرمود: «بانگى در ماه رمضان، كه بيدار را مى‏ترساند و خوابيده را بيدار مى‏كند و دختران پرده‏نشين را از پس پرده بيرون مى‏آورد».۲

1.تأويل الآيات الظاهرة : ج ۲ ص ۷۳۲ ح ۳ .

2.الغيبة، نعمانى : ص ۲۵۸ ح ۱۷ (با سند معتبر) ، بحار الأنوار : ج ۵۲ ص ۲۳۴ ح ۱۰۰ .


دانشنامه امام مهدی عجّل الله فرجه بر پایه قرآن ، حدیث و تاریخ جلد هفتم
180

۱۲۴۱. تأويل الآيات الظاهرة : رُوِيَ عَن عَمرِو بنِ شِمرٍ ، عَن جابِرِ بنِ يَزيدَ ، عَن أبي جَعفَرٍ عليه السلام ، قالَ :
قَولُهُ عزّ و جلّ : «فَإِذَا نُقِرَ فِى النَّاقُورِ»۱ ، قالَ : النّاقورُ هُوَ النِّداءُ مِنَ السَّماءِ : «ألا إنَّ وَلِيَّكُم فُلانُ بنُ فُلانٍ القائِمُ بِالحَقِّ» ، يُنادي بِهِ جَبرَئيلُ في ثَلاثِ ساعاتٍ مِن ذلِكَ اليَومِ : «فَذَ لِكَ يَوْمَل-ِذٍ يَوْمٌ عَسِيرٌ * عَلَى الْكَفِرِينَ غَيْرُ يَسِيرٍ»۲يَعني بِالكافِرينَ : المُرجِئَةَ الَّذينَ كَفَروا بِنِعمَةِ اللَّهِ ، وبِوِلايَةِ عَلِيِّ بنِ أبي طالِبٍ عليه السلام .

راجع : ص ۲۱۴ (جوامع العلامات المحتومة) .

۱ / ۵ - ۲

زَمانُ النِّداءِ

أ - شَهرُ رَمَضانَ‏

۱۲۴۲. الغيبة للنعماني : أخبَرَنا أحمَدُ بنُ مُحَمَّدِ بنِ سَعيدٍ ، قالَ : حَدَّثَني عَلِيُّ بنُ الحَسَنِ ، عَن عَلِيِّ بنِ مَهزِيارَ ، عَن حَمّادِ بنِ عيسى‏ ، عَنِ الحُسَينِ بنِ المُختارِ ، عَن عَبدِ الرَّحمنِ بنِ سَيابَةَ ، عَن عِمرانَ بنِ ميثَمٍ ، عَن عَبايَةَ بنِ رِبعِيٍّ الأَسَدِيِّ ، قالَ :
دَخَلتُ عَلى‏ أميرِ المُؤمِنينَ عَلِيٍّ عليه السلام وأَنَا خامِسُ خَمسَةٍ وأَصغَرُ القَومِ سِنّاً ، فَسَمِعتُهُ يَقولُ :
حَدَّثَني أخي رَسولُ اللَّهِ صلى اللّه عليه و آله أنَّهُ قالَ : «إنّي خاتِمُ ألفِ نَبِيٍّ ، وإنَّكَ خاتِمُ ألفِ وَصِيٍّ» ، وكُلِّفتُ ما لَم يُكَلَّفوا . فَقُلتُ : ما أنصَفَكَ القَومُ يا أميرَ المُؤمِنينَ ! فَقالَ : لَيسَ حَيثُ تَذهَبُ بِكَ المَذاهِبُ يَابنَ أخي ، وَاللَّهِ إنّي لَأَعلَمُ ألفَ كَلِمَةٍ لا يَعلَمُها غَيري وغَيرُ مُحَمَّدٍ صلى اللّه عليه و آله ، وإنَّهُم لَيَقرَؤونَ مِنها آيَةً في كِتابِ اللَّهِ عزّ و جلّ ، وهِيَ : «وَ إِذَا وَقَعَ الْقَوْلُ عَلَيْهِمْ أَخْرَجْنَا لَهُمْ دَآبَّةً مِّنَ الْأَرْضِ تُكَلِّمُهُمْ أَنَّ النَّاسَ كَانُواْ بَِايَتِنَا لَا يُوقِنُونَ»۳ وما يَتَدَبَّرونَها حَقَّ تَدَبُّرِها .
ألا اُخبِرُكُم بِآخِرِ مُلكِ بَني فُلانٍ ؟ قُلنا : بَلى‏ يا أميرَالمُؤمِنينَ ، قالَ : قَتلُ نَفسٍ حَرامٍ ، في يَومٍ حَرامٍ ، في بَلَدٍ حَرامٍ عَن قَومٍ مِن قُرَيشٍ ، وَالَّذي فَلَقَ الحَبَّةَ وبَرَأَ النَّسَمَةَ۴ ! ما لَهُم مُلكٌ بَعدَهُ غَيرَ خَمسَ عَشرَةَ لَيلَةً .
قُلنا : هَل قَبلَ هذا أو بَعدَهُ مِن شَي‏ءٍ ؟ فَقالَ : صَيحَةٌ في شَهرِ رَمَضانَ تُفزِعُ اليَقَظانَ ، وتوقِظُ النّائِمَ ، وتُخرِجُ الفَتاةَ مِن خِدرِها .

1.المدّثر : ۸ .

2.المدّثر : ۹ و ۱۰ .

3.النملُ : ۸۲ .

4.بَرَأَ النَّسَمَةَ : أي خَلَقَ ذاتَ الرُّوح (تاج العروس : ج ۱۷ ص ۶۸۵ «نسم») .

  • نام منبع :
    دانشنامه امام مهدی عجّل الله فرجه بر پایه قرآن ، حدیث و تاریخ جلد هفتم
    سایر پدیدآورندگان :
    محمّد محمّدی ری‌شهری، با همکاری محمّد کاظم طباطبایی و جمعی از پژوهشگران، ترجمه: عبدالهادی مسعودی
    تعداد جلد :
    10
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1393
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 16517
صفحه از 466
پرینت  ارسال به