ر . ك : ص ۱۵۱ فرو رفتن زمين در بيدا)
و ص ۱۷۱ (مبدأ قيام يمانى)
و ص ۲۱۵ (مجموعه علامتهاى حتمى).
۱ / ۳ - ۲
گزارشهايى در باره مكان و زمان كشته شدن نفْس زكيّه
۱۲۲۱. الكافى - با سندش به نقل از يعقوب بن سرّاج - : به امام صادق عليه السلام گفتم: فَرَج (گشايش) شيعيان شما چه هنگام است؟
فرمود: «هنگامى كه بنى عبّاس با هم اختلاف كنند و سلطنتشان ضعيف شود و حتّى كسى كه فكر گرفتن قدرت از آنان را در سر نداشت، به طمع بيفتد و عربها افسارگسيخته شوند و هر كس پرچم حكومت خواهى برافرازد [و براى ديگرى شاخ شود] و شامى (سفيانى) ظهور كند و يمانى جلو بيايد و حسنى حركت كند. آن گاه صاحب اين امر (قيام و ولايت) از مدينه به همراه ميراث پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله به سوى مكّه بيرون مىآيد».
گفتم: ميراث پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله چيست؟
فرمود: «شمشيرش ، زرهش ، عمامهاش، ردايش، چوبدستىاش، پرچمش، ابزارآلات جنگىاش و زين اسبش . تا اين كه در مكّه فرود مىآيد و شمشير را از نيام مىكشد و زره مىپوشد و پرچم را برمىافرازد و ردا و عمامه را مىگسترد و چوبدستى را به دست مىگيرد و از خداوند، اجازه ظهورش را مىگيرد و يكى از وابستگانش از اين امر آگاه مىشود و نزد سيّد حسنى مىآيد و او را باخبر مىكند و حسنى در خروج، شتاب مىورزد و مكّيان بر او مىجهند و او را مىكشند و سرش را براى شامى (سفيانى) روانه مىكنند و اين هنگام، صاحب اين امر (قيام و ولايت) ظهور مىكند و مردم با او بيعت و از او پيروى مىكنند.
و شامى (سفيانى) در اين زمان، لشكرى را روانه مدينه مىكند؛ ولى خداوند عزّ و جلّ آنها را نزديك مدينه هلاك مىكند و در آن موقع است كه هر كس از نسل امام على عليه السلام در مدينه است، به مكّه مىگريزد و به صاحب اين امر (قيام و ولايت) مىپيوندند و صاحب اين امر به سوى عراق مىآيد و لشكرى را روانه مدينه و آن جا را امن مىكند تا اهلش آسودهخاطر به آن باز گردند».۱