۱۱۸۷. الفتن ، ابن حمّاد - با سندش به نقل از جابر - : امام باقر عليه السلام فرمود : «هنگامى كه خبر كشته شدن نفْس زكيّه - كه سرنوشت حتمى اوست - به سفيانى مىرسد، عموم مسلمانان از حرم پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله به حرم خداى متعال در مكّه مىگريزند و چون خبرش به او مىرسد، لشكرى را روانه مدينه مىكند كه فرماندهشان مردى از قبيله كلب است و چون به بيداء مىرسند، در زمين فرو مىروند و فرماندهشان نجات مىيابد» و گفتهاند كه او از قبيله مذحج است و برخى گفتهاند از قبيله كلب است.۱
۱۱۸۸. تأويل الآيات الظاهرة - با سندش به نقل از سكونى - : امام باقر عليه السلام [در باره دو آيه نخست سوره شورا ]فرمود : ««حا، ميم» حتمى بودن، و «عين» ، عذاب، و «سين» ، سالهايى مانند سالهاى يوسف، و «قاف» ، قذف (پرتاب كردن) و فرو رفتن و مسخ شدن سفيانى و يارانش و سى هزار هزار۲ نفر از مردم قبيله كلب است كه با او خارج مىشوند و در آخر الزمان روى مىدهد، هنگامى كه قائم در مكّه خروج مىكند و او، همان مهدى اين امّت است».۳
۱۱۸۹. الكافى - با سندش به نقل از احمد بن محمّد بن ابى نصر - : به امام رضا عليه السلام گفتم : ما آخر شب در بيداء بوديم. وضو گرفتم و مسواك زدم و قصد نماز داشتم كه گويى چيزى به دلم خطور كرد. آيا در بيداء ،۴نماز روى مَركب خوانده مىشود ؟
امام فرمود: «در بيداء، نماز نخوان».
گفتم: مرز بيداء تا كجاست؟
فرمود: «باقر عليه السلام هنگامى كه به محلّ فرو رفتن سپاه سفيانى [كه در آينده روى مىدهد ، ] مىرسيد، بر سرعتش مىافزود و نماز نمىخواند تا به استراحتگاه شبانه پيامبر صلى اللّه عليه و آله برسد».
گفتم: محل فرو رفتن سپاه كجاست؟
فرمود: «سه ميل قبل از حفيره»۵ .۶
1.الفتن : ج ۱ ص ۳۳۰ ح ۹۴۵ ، كنز العمّال : ج ۱۱ ص ۲۷۷ ح ۳۱۵۱۳ .
2.با توجّه به احاديث ديگر، تكرار واژه «هزار» صحيح نيست و گونهاى خطاى چشم ناسخان است (م) .
3.تأويل الآيات الظاهرة : ج ۲ ص ۵۴۲ ح ۳ ، بحار الأنوار : ج ۲۴ ص ۳۷۳ ح ۱۰۰ .
4.بيداء ، فلات كوچكى است از شن بر سر راه مدينه و مكّه در يك ميلى مسجد شجره كه ميقات اهل مدينه است. موقعى كه از اين فلات به طرف مدينه سرازير شويم و فلات را پشت سر بگذاريم، نام آن «معرّس» است . پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله در مراجعت به مدينه، ساعتى در اين جا فرود مىآمد تا بياسايد. موقعى كه از اين فلات به طرف مكّه سرازير شويم، نام آن «ذات جيش» است . توقّف در بيداء و از جمله نماز خواندن در آن، كراهت دارد؛ زيرا پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله فرموده است: «در اين محل، لشكرى از مردمان خبيث، به زمين فرو مىروند» . گويا نام «ذات جيش» از همين حديث، بر سر زبانها مانده است (گزيده كافى : ج۲ ص ۳۰۳).
5.يكى از منازل بين مكّه و مدينه كه بعد از ذو الحليفه واقع شده است .
6.الكافى : ج ۳ ص ۳۸۹ ح ۷ با (سند صحيح) ، تهذيب الأحكام : ج ۲ ص ۳۷۵ ح ۱۵۵۸ (هر دو منبع با سند صحيح) .
