۲۴۷. تأويل الآيات الظاهرة- به نقل از عبد اللَّه بن سنان - : از امام صادق عليه السلام در باره سخن خداى عزّ و جل : «خداوند به كسانى از شما كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كردهاند، وعده داده است كه حتماً آنان را در زمين جانشين [خود ]كند» پرسيدم.
فرمود: «در باره على بن ابى طالب و امامان از نسل او، نازل شده است». [در باره :] «همان گونه كه پيشينيان آنها را جانشين كرد و دينى را كه برايشان پسنديده، به سودشان مستقر سازد و هراسشان را به ايمنى تبديل كند» فرمود: «مقصود آيه، [روزگار] ظهور قائم است».۱
۲۴۸. تفسير القمّى: سخن خداى متعال: «خداوند به كسانى از شما كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كردهاند، وعده داده است كه حتماً آنان را در زمين جانشين [خود ]كند، همان گونه كه پيشينيان آنها را جانشين كرد و دينى را كه برايشان پسنديده، به سودشان مستقر سازد و هراسشان را به ايمنى تبديل كند» ، براى قائم از خاندان محمّد، نازل شده است.۲
۵ / ۷
اجابت دعاى درمانده
«يا كسى كه دعاى درمانده را چون بخواندش، اجابت مىكند و گرفتارى را برطرف مىسازد و شما را خلفاى زمين قرار مىدهد؟ آيا معبودى با خدا هست؟ چه كم پند مىگيريد!»
۲۴۹. تفسير القمّى- به نقل از صالح بن عقبة - : امام صادق عليه السلام در باره سخن خداى متعال: «يا كسى كه دعاى درمانده را چون بخواندش، اجابت مىكند و گرفتارى را برطرف مىسازد و شما را خلفاى زمين قرار مىدهد؟ آيا معبودى با خدا هست؟ چه كم پند مىگيريد!» فرمود: «براى قائم از خاندان محمّد صلى اللّه عليه وآله نازل شده است. به خدا سوگند، مضطر (درمانده) اوست، هنگامى كه در مقام ابراهيم دو ركعت نماز بخواند و خدا را بخواند و خدا هم اجابتش كند و گرفتارىاش را برطرف سازد و او را خليفه در زمين قرار دهد».۳