رشدى فراتر از حدّ متوسّط باشد ، چنان كه مشابه تعبيرهايى كه در احاديث مذكور در باره امامان نقل شده ، در مورد ديگران هم آمده است ، مانند اين كه يكى از شعرا در توصيف فرزند خود مى‏گويد :

بنىّ كأنّ البدر أشبه وَجْهُهُ‏يشبُّ شباب الحول فى مدّة الشهر؛^۱
پسرم كه صورتش گويى ماه شب چهارده است‏جوانىِ يك ساله‏اش را يك ماهه طى مى‏كند .

۵ . اين احاديث با احاديثى كه بر رشد طبيعى امام دلالت دارند، تعارض دارد، مانند : حديث يعقوب بن منقوش‏^۱ كه پس از ديدن امام در خانه امام عسكرى عليه السلام از او به «غلام خماسى» تعبير مى‏نمايد كه بر دامن پدر مى‏نشيند . همچنين حديث سعد بن عبد اللَّه قمى كه ديدارش با امام در دامن پدر را با جمله «على‏ فَخذِهِ الأيمَنِ غُلامٌ ؛ بر زانوى راستش پسربچّه‏اى بود»^۲ تعبير مى‏كند . نيز گزارش مربوط به نماز خواندن امام مهدى عليه السلام بر جنازه پدر كه در آن از امام به «صَبىٌّ بِوَجههِ سَمُرَة ؛ كودكى گندمگون»^۳ تعبير شده است . همچنين احاديث ديگرى كه كودكى امام جواد عليه السلام راگزارش كرده‏اند نيز نافى گزارش‏هايى هستند كه رشد همه امامان را غير عادى مى‏دانند. ^۴

۶ . آنچه در گزارش رشد سريع امام مهدى عليه السلام آمده - كه حكيمه ، عمّه امام عسكرى عليه السلام، از اين حادثه تعجّب كرد و امام عسكرى عليه السلام در توجيه آن فرمود : «ما، امامان، در يك روز، مانند يك سال ديگران رشد مى‏كنيم» نمى‏تواند صحيح باشد؛ زيرا اگر چنين بود، حكيمه كه فرزند امام جواد عليه السلام است، رشد غيرعادى امام هادى عليه السلام و امام عسكرى عليه السلام را ديده بود و از آنها قطعاً خبر داشت. بنا بر اين نمى‏بايست از رشد سريع امام مهدى عليه السلام تعجّب كند .

۷ . اگر رشد سريع و غيرعادى همه امامان ، حقيقت داشت، با عنايت به تعداد امامان و محسوس بودنِ امر ، بى‏ترديد، نقل آن به چند حديثى كه بدانها اشاره شد ، منحصر نمى‏گرديد؛ بلكه در همه تواريخ يا اكثر آنها ثبت مى‏شد .

۸ . ممكن است تعبير رشد سريع امامان و يا انبيا در كودكى ، اشاره و كنايه به