و در متون متعدّدى گزارش شده است. بسيارى از اين الفاظ مىتوانند ناظر به القابى باشند كه ايشان به افتخار زادن امام مهدى عليه السلام بِدان متصف شده است، نه آن كه دقيقاً مطابق اصطلاح، «اسم» باشند (يعنى همه آنها «اسم» مصطلح نيستند).
صيقل يا صقيل، وصفى است كه به سبب وجود نور امام مهدى عليه السلام در وجود او يا به سبب درخشندگى و نورانى بودن چهره، بِدان متّصف شده است.
مَليكه نيز مىتواند وصفى باشد كه بر اساس اين كه ملكزاده رومى بوده، بدو داده شده است. در برخى از گزارشها، مليكه نام او قبل از اسارت شمرده شده است۱ كه در صورت پذيرش اين گزارشها بايد گفت : مليكه ترجمه عربى نام اصلى او بوده است؛ چون مليكه واژهاى عربى است، در حالى كه خاندان او به زبان رومى سخن مىگفتهاند. اين نام، همچنين مىتواند مُعرّبِ نام رومى «مِليكا» باشد.
حكيمه نيز اشاره به كمال ذكاوت و عقل و درايت است و بانوان صاحب شخصيت و داراى عقل و رأى و نظر و كرامت را عقيله و حكيمه مىنامند.
سوسن، ريحانه و مريم، از نامهايى هستند كه به وصف خاصّى اشاره ندارند و مىتوانند نام اصلى تلقّى شوند، چنان كه هر سه و همچنين نرجس، نام گل هستند. اين متون اگر اشاره به نام ديگر نرجس خاتون داشته باشند، مقبول اند وگر نه با متون قبل، معارض خواهند بود .
گفتنى است با وجود آن كه مطابق با رسم اعراب ، مردان و زنان معمولاً كنيه نيز داشتهاند، امّا كنيه خاصّى براى نرجس ذكر نشده و تنها در برخى متون، وى با وصف «اُمّ القائم» توصيف گرديده، كه بيش از آن كه اشاره به كنيه باشد، ناظر به توصيف ايشان به عنوان مادر امام مهدى عليه السلام است .
