۱۷۳. الكافى- به نقل از عيسى بن سرى، ابو اليسع - : به امام صادق عليه السلام گفتم: مرا از اركان اسلام كه هيچ كس معاف از ندانستن آنها نيست، آگاه كن؛ اركانى كه هر كس در شناخت ذرّهاى از آنها كوتاهى كند، دينش تباه مىشود و خداوند، عمل او را نمىپذيرد، و هر كس آنها را بشناسد و به آنها عمل كند، دينش سامان مىگيرد و عملش پذيرفته مىشود و جهل نسبت به چيزهاى ديگر ، او را به تنگنا نمىاندازد.
فرمود: «گواهى به يگانگى خداوند، ايمان به رسالت الهى محمّد صلى اللّه عليه وآله و گردن نهادن به آنچه از نزد خدا آورده است و حقّ لازم در اموال (زكات) ، و ولايتى كه خداى عزّ و جل به آن فرمان داده است، [يعنى ]ولايت خاندان محمّد صلى اللّه عليه وآله» .
به ايشان گفتم: آيا در باره ولايت [در كتاب و سنّت] چيزى هست و در آنها غير از آن چيز هم فضيلتى براى كسى هست كه به آن اخذ كند ؟
فرمود: «آرى، خداى عزّ و جل فرموده است: «اى كسانى كه ايمان آوردهايد! از خدا اطاعت كنيد و از پيامبر و اولى الأمرتان (اختياردارانتان) نيز اطاعت كنيد» ، و پيامبر خدا صلى اللّه عليه وآله فرمود: "هر كس بميرد و امامش را نشناسد، به مرگ جاهلى مرده است" . پيامبر خدا صلى اللّه عليه وآله و [پس از او ]على عليه السلام صاحب ولايت بودند . ديگران گفتند: معاويه ولايت داشت . پس از پيامبر و على ، حسن عليه السلام بود و پس از او، حسين عليه السلام . ديگران گفتند: يزيد بن معاويه و حسين بن على عليه السلام ، و حال آن كه اين دو با هم برابر نيستند».
امام عليه السلام ساكت شد و سپس فرمود: «برايت بيفزايم؟».
حكم اعور به ايشان گفت: آرى، فدايت شوم!
فرمود: «سپس امام على بن الحسين (زين العابدين) و پس از او امام باقر، ابو جعفر محمّد بن على بود . شيعه پيش از باقر عليه السلام ، مناسك حج و حلال و حرامشان را نمىشناختند تا اين كه باقر عليه السلام راه را برايشان گشود [و چشمانشان را باز كرد ]و مناسك حج و حلال و حرامشان را برايشان بيان كرد ، تا اين كه مردم نيازمند اهل بيت عليهم السلام شدند، پس از آن كه به غير آنان نيازمند بودند . امر، بدين گونه است و زمين بدون امام نمىشود . هر كس بميرد و امامش را نشناسد، به مرگ جاهلى مرده است و بيشترين زمان نيازت به معرفتى كه اكنون دارى، هنگام احتضارت و رسيدن جان به گلويت است كه چون دستت از دنيا بريده شد ، مىگويى: به امر نيكويى بودم [و عقيده درستى داشتم]».۱