۱۷۱. الكافى- به نقل از جابر - : امام باقر عليه السلام فرمود : «جز اين نيست كه كسى خداوند عزّ و جل را مىشناسد و مىپرستد كه خدا را شناخته و امام او از ما اهل بيت را شناخته است . و هر كس خداى عزّ و جل را نشناسد و امام از ما اهل بيت را نشناسد، بى گمان، غير خدا را مىشناسد و مىپرستد. به خدا سوگند، گمراهى همين است».۱
۱۷۲. الكافى- به نقل از ابو عبيده حذّاء - : هنگامى كه امام باقر عليه السلام قبض روح شد، ما مانند گلّه بىچوپان، سرگردان بوديم كه سالم بن ابى حفصه را ديديم. او به من گفت: اى ابو عبيده! امام تو كيست؟ گفتم: امامان من، خاندان محمّدند.
گفت: هلاك شدى و هلاك كردى! مگر نشنيدى كه امام باقر عليه السلام به من و تو فرمود: «هر كس بدون امام بميرد، به مرگ جاهلى مرده است»؟
گفتم: چرا، به جانم سوگند، همين گونه بود. حدود سه [سال ]قبل بود.
[سپس] بر امام صادق عليه السلام وارد شدم و خداوند، شناخت [امام] را روزىام كرد. به امام صادق عليه السلام گفتم: سالم به من چنين و چنان گفته است.
فرمود: «اى ابو عبيده! كسى از ما نمىميرد مگر اين كه كسى را به جاى خود مىگذارد كه مانند او عمل مىكند و چون او رفتار مىكند و به همان مىخواند كه او خوانده است. اى ابو عبيده! مانعى نيست كه خدا آنچه را به داوود داده، به [فرزندش ]سليمان [و آنچه را به پدرم داده، به من ]بدهد» . ۲
