خير بر آنها ظاهر است ، به مهدى و اصحاب او تطبيق شده است.^۱

۵. خدادوستى: برخى احاديث ، از جمله مصاديق آيه : «فَسَوْفَ يَأْتِى اللَّهُ بِقَوْمٍ يُحِبُّهُمْ وَيُحِبُّونَهُ ؛^۲ به زودى ، خداوند ، مردمى را مى‏آورد كه آنان را دوست مى‏دارد وآنان نيز او را دوست مى‏دارند» را اصحاب امام مهدى عليه السلام معرّفى كرده‏اند.^۳

۶. امتحان شده: برخى از احاديث، بيانگر اين مطلب‏اند كه داستان اصحاب طالوت و آزمايش‏هاى ايشان كه در آيات قرآن كريم آمده ،^۴ در باره اصحاب امام مهدى عليه السلام هم اتّفاق خواهد افتاد.^۵

دسته سوم: احاديثى ، عملكرد اصحاب امام مهدى عليه السلام را توصيف ، و نه تنها خصوصيات فردى به لحاظ شخصى اين اصحاب، بلكه صفات آنان را در مقام عمل نيز تبيين كرده‏اند. عملكردهاى اين گروه در احاديث ، عبارت‏اند از:

۱. مجاهدت: در احاديث ، آيه شريف : «يُجَهِدُونَ فِى سَبِيلِ اللَّهِ ؛^۶ در راه خدا جهاد مى‏كنند» بر اصحاب امام مهدى عليه السلام تطبيق شده است.^۷

۲. وسيله عذاب: در برخى احاديث ، آيه : «إِحْدَى الْحُسْنَيَيْنِ ؛^۸ يكى از دو نيكى» ، بر مُردن بر اطاعت امام يا درك ظهور امام و عذاب شدن دشمنان به دست اصحاب امام مهدى ،^۹ و نيز آيه شريف : «فَإِذَا جَآءَ وَعْدُ الْأَخِرَةِ ؛ ^۱۰ و چون تهديد آخر فرا رسد» به امام

رُكْنٍ شَدِيدٍ ؛^۱ كاش براى رويارويى با شما نيرويى داشتم ، يا مى‏توانستم به تكيه‏گاهى استوار پناه ببرم» ، به قوّت و قدرت اصحاب امام مهدى عليه السلام تطبيق شده است‏^۲ همچنين آيه «عِبَادًا لَّنَآ أُوْلِى بَأْسٍ شَدِيدٍ ؛ ^۳ بندگانى از خود را كه سخت جنگاور و نيرومندند ، بر شما بگماريم» به قدرت و توان امام عليه السلام و اصحابش تطبيق شده است . ^۴

۲. صلاح : در برخى احاديث ، آيه شريف: «أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِىَ الصَّلِحُونَ ؛^۵ همانا زمين را بندگان صالحم به ارث مى‏برند» . اين بندگان صالح ، بر امام و اصحاب او تطبيق شده‏اند .^۶

۳. مظلوميت: برخى احاديث ، آيه : «وَ لَمَنِ انتَصَرَ بَعْدَ ظُلْمِهِ ؛^۷ هر كه پس از ستم [ ديدنِ ]خود، يارى جويد[ و انتقام گيرد ]» و آيه «أُذِنَ لِلَّذِينَ يُقَتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُواْ وَ إِنَّ اللَّهَ عَلَى‏ نَصْرِهِمْ لَقَدِيرٌ ؛^۸ به كسانى كه جنگ بر آنان تحميل شده، رخصت [ جهاد ]داده شده است ؛ چرا كه مورد ظلم قرار گرفته‏اند، و البتّه خدا بر پيروزى آنان ، سخت تواناست» را بر اصحاب امام مهدى عليه السلام تطبيق كرده‏اند.^۹

۴. ظهور اثر خير: در برخى احاديث «متوسّمان» در آيه شريف : «إِنَّ فِى ذَ لِكَ لَأَيَتٍ لِّلْمُتَوَسِّمِينَ ؛^۱۰ بى گمان ، در آن، نشانه‏هايى براى نشانه‏شناسان است» به معناى كسانى كه آثار