تصريح شده است، از جمله حديثى از امام صادق عليه السلام كه مى‏فرمايد :
يُحييها بِعَدلِ القائِمِ عليه السلام بَعدَ مَوتِها بِجَورِ أئِمَّةِ الظُّلمِ وَ الضَّلالِ .^۱
آن را با عدالت قائم، پس از مرگ زمين از بيداد حاكمان ستم و گم‏راهى، زنده مى‏كند.

ب - پيروزى حق و نابودى باطل‏

اين آيه مانند شمارى از آيات ديگر قرآن كريم ، ^۲

يك اصل كلّى و سنّت جاودان الهى را بيان كرده، اين كه در نظام آفرينش ، باطل نابود مى‏شود و حق پيروز مى‏گردد . طبعاً بزرگ‏ترين مصداق اين آيات، پيروزى حق و حق‏مداران در عصر ظهور امام مهدى عليه السلام است ، چنان كه از امام باقر عليه السلام روايت شده كه در تبيين آيه ياد شده مى‏فرمايد :
إذا قامَ القائِمُ عليه السلام ذَهَبَت دَولَةُ الباطِلِ .^۳
هنگامى كه قائم قيام كند، دولت باطل مى‏رود.
در آيه‏اى ديگر، اساسى‏ترين اقدامات فرمان‏روايان الهى در جامعه مطرح شده

بارى ، اين گونه آيات كه دلالت و يا اشاره‏اى روشن به حكومت جهانى اسلام دارند، حتّى بدون ضميمه كردن احاديثى كه در تبيينِ آنها آمده،^۱به سادگى بر نهضت جهانى امام مهدى عليه السلام تطبيق مى‏كنند؛ زيرا حكومت جهانى اسلام بدون رهبرى توانمندى مانند امام مهدى عليه السلام كه بر اساس احاديثى متواتر و قطعىِ شيعه و اهل سنّت در آخر الزمان قيام خواهد كرد و جهان را پر از عدل و داد خواهد نمود ، عملاً امكان‏پذير نيست .

۲ . آيات اشاره كننده به حكومت جهانى اسلام‏

دسته دوم از آيات بشارت، آياتى هستند كه دلالت روشنى بر حكومت جهانى اسلام ندارند ؛ ليكن با كمك احاديث اهل بيت عليهم السلام و دقّت در مضمون آنها ، اشارت به بشارت حكومت جهانى اسلام به رهبرى امام مهدى عليه السلام را مى‏توان از آنها استنباط كرد :

الف - حيات زمين پس از مرگ‏

اين آيه به حسب ظاهر در باره حيات مادّى زمين در بهار، پس از مرگ آن در زمستان است؛ ولى با در نظر گرفتن آيه پيش از آن ، كه موضوع دل‏هاى مرده را مطرح كرده و نيز ذيل آن كه مردم را به تأمّل در آن دعوت مى‏نمايد ، مى‏توان آن را اشاره به حيات معنوى زمين به وسيله عدالت‏گسترى به رهبرى امام مهدى عليه السلام پس از مرگ زمين به ظلم و جنايت دانست، چنان كه در احاديث متعدّدى به اين معنا