داخلى و خارجى نداشته باشند .

در امّت‏هاى گذشته در برخى از مقاطع تاريخ، پيروان اديان راستين به قدرت رسيده‏اند - چنان كه در اين آيه نيز بِدان اشاره شده است - ، ليكن بى ترديد ، تاكنون جامعه‏اى با حكومت ارزش‏هاى دينى و آرامش به طور مطلق، در جهان تحقّق نيافته است. از اين رو كامل‏ترين مصداق اين آيه - چنان كه در احاديث اهل بيت عليهم السلامآمده - ، جامعه‏اى است كه در روزگار حكومت امام مهدى عليه السلام تحقّق خواهد يافت .

ه - آيات پايان يافتن فتنه‏

قرآن كريم، دو بار تأكيد مى‏فرمايد كه حكمت جهاد در اسلام ، پايان دادن به فتنه و توطئه‏هاى مستكبران و زورگويان و حاكميت آيين حق است . در سوره بقره آمده :
«وَقَتِلُوهُمْ حَتَّى‏ لَا تَكُونَ فِتْنَةٌ وَيَكُونَ الدِّينُ لِلَّهِ فَإِنِ انتَهَوْاْ فَلَا عُدْوَ نَ إِلَّا عَلَى الظَّلِمِينَ.^۱
با آنان (دشمنان جنگجو) كارزار كنيد تا فتنه فرو نشيند و دين خدا پيروز باشد، و اگر دست باز داشتند، ديگر دشمنى روا نيست جز بر ستمكاران».
و نيز در سوره انفال مى‏فرمايد :
«وَقَتِلُوهُمْ حَتَّى‏ لَا تَكُونَ فِتْنَةٌ وَيَكُونَ الدِّينُ كُلُّهُ لِلَّهِ فَإِنِ انتَهَوْاْ فَإِنَّ اللَّهَ بِمَا يَعْمَلُونَ بَصِيرٌ .^۲
و با آنان بجنگيد تا آن گاه كه آشوبى نماند و دين، يكسره، از آنِ خدا گردد. پس اگر باز ايستند، بى گمان، خدا به آنچه مى‏كنند، بيناست» .
در اين دو آيه، هر چند فراگير شدن دين الهى با صراحت پيشگويى نشده، ليكن تأكيد بر استمرار وجوب جهاد تا پايان يافتن انواع فتنه‏ها و فراگير شدن ارزش‏هاى دينى، اشاره روشنى به جهانى شدن اسلام در آينده تاريخ است .

اين تعلّق گرفته كه همواره مستضعفان در برخورد با مستكبران، پيروز شوند تا بر جهان سلطه يابند و از اين رو ، احاديث اهل بيت عليهم السلام آن را بر حكومت جهانى مهدى عليه السلام تطبيق كرده‏اند .^۱

د - آيه خلافت اهل ايمان و عمل صالح‏

خداوند متعال به گروهى از مسلمانان كه اهل ايمان و عمل صالح باشند، وعده داده كه در آينده تاريخ به خلافت و قدرت و حكومتى دست خواهند يافت كه ارزش‏هاى دينى به طور كامل در آن رعايت مى‏شود و از آرامش مطلق برخوردار است :
«وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ ءَامَنُواْ مِنكُمْ وَ عَمِلُواْ الصَّلِحَتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِى الْأَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ وَ لَيُمَكِّنَنَّ لَهُمْ دِينَهُمُ الَّذِى ارْتَضَى‏ لَهُمْ وَلَيُبَدِّلَنَّهُم مِّن بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْنًا يَعْبُدُونَنِى لَا يُشْرِكُونَ بِى شَيًْا وَمَن كَفَرَ بَعْدَ ذَ لِكَ فَأُوْلَائِكَ هُمُ الْفَسِقُونَ.^۲
خداوند به كسانى از شما كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده‏اند، وعده داده است كه حتماً آنان را در زمين، جانشين [خود ]كند، همان گونه كه پيشينيان آنها را جانشين كرد و دينى را كه برايشان پسنديده، به سودشان مستقر سازد و هراسشان را به ايمنى تبديل كند. تنها مرا مى‏پرستند و چيزى را شريكم نمى‏كنند و هر كس پس از آن، ناسپاسى كند، فاسق [و از دين بيرون رفته ]است» .
اين آيه ، به روشنى دلالت دارد كه خداوند متعال به بركت تلاش‏هاى جمعى از مسلمانانِ اهل ايمان و عمل نيكو ، جامعه‏اى را پديد خواهد آورد كه از آلودگى‏هاى كفر و شرك و نفاق، پاك و به تمام معنا صالح باشد ؛ جامعه‏اى كه جز ارزش‏هاى دينى بر آن حاكم نباشد ، مردم از آرامش كامل برخوردار باشند و ترسى از دشمنان