پيشگويى كردهاند :
«وَ لَقَدْ كَتَبْنَا فِى الزَّبُورِ مِن بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِىَ الصَّلِحُونَ.۱
و در زبور، پس از ذكر نوشتيم كه زمين را بندگان صالحم به ارث مىبرند».
در تفسير جمله اوّل اين آيه، سه نظريّه وجود دارد :
۱. مقصود از «زبور»، كتب انبيا و مقصود از «ذكر»، لوح محفوظ است .
۲. منظور از «زبور»، كتابهايى است كه بعد از تورات نازل شده و مقصود از «ذكر»، تورات است .
۳. مقصود از «زبور»، كتاب داوود عليه السلام است و «ذكر» كتاب موسى عليه السلام است .۲
در هر صورت، آيه دلالت دارد كه خداوند متعال، پيش از پيامبر خاتم صلى اللّه عليه وآله ساير پيامآوران را نيز در جريان حاكميت انسانهاى شايسته در جهان در آينده تاريخ قرار داده است .
ج - آيه امامت و وراثت مستضعفان
قرآن ، تصريح مىنمايد كه خداوند، اراده نموده كه امامت و رهبرى جامعه بشر را به مستضعفان واگذار كند و آنان را وارثان حاكميت زمين نمايد :
«وَ نُرِيدُ أَن نَّمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُواْ فِى الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَنَجْعَلَهُمُ الْوَ رِثِينَ.۳
و ما مىخواهيم كه بر مستضعفان زمين ، منّت نهيم و آنان را امام و وارث [زمين ]قرار دهيم» .
اين آيه در ضمن آيات مرتبط با داستان موسى عليه السلام و بنى اسرائيل و مبارزه آنان با فرعونيان آمده، ليكن به روشنى بر اين معنا دلالت دارد كه اراده تخلّفناپذير الهى بر
