۱۴۴۹. الملاحم و الفتن- به نقل از كتاب الفتن سليلى، با سندش به نقل از حذيفة بن يمان - : پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله حوادث ناگوار آينده را ذكر نمود و در پايان فرمود: «اى حذيفه! همواره آن بلا بر اهل آن زمان خواهد بود تا آن گاه كه نااميد و مأيوس و بدگمان شوند كه گشايش در كارشان نخواهد شد. خداوند، مردى از پاكان عترتم و نيكان خاندانم را بر مىانگيزد كه عادل، بابركت و پاك است و ذرّهاى خيانت در او نيست . خداوند، دين و قرآن و اسلام و مسلمانان را با او عزّت مىبخشد و شرك و اهلش را به دست او خوار مىنمايد. او از خدا پروا دارد و خويشاوندىاش او را نمىفريبند و سنگى بر سنگى نمىنهد (به فكر دنيا و تشريفات نيست) و كسى را در حكومتش تازيانه نمىزند، جز در اجراى حدّ الهى. خداوند به دست او همه بدعتها را محو مىكند و همه فتنهها را مىميراند و به دست او هر دريچه حقّى را مىگشايد و درِ هر باطلى را مىبندد. خداوند به دست او اسيران مسلمان را در هر جا كه باشند، [به وطنشان] باز مىگرداند».۱
۱۴۵۰. الكافى- با سندش به نقل از منصور - : امام صادق عليه السلام به من فرمود: «اى منصور! اين امر (قيام) جز پس از نااميدى، براى شما رخ نمىدهد و به خدا سوگند، تا آن گاه كه از هم جدا و ناب شويد و از آزمون به [سالم] در آييد و به خدا سوگند، تا آن گاه كه هر كس بايد بدبخت شود، بشود و آن كه بايد خوشبخت بشود، بشود».۲
