۱۴۴۵. كفاية الأثر- با سندش به نقل از كميت بن ابى مُستهل - : بر سَرورم، امام محمّد باقر عليه السلام ، وارد شدم و گفتم: اى فرزند پيامبر خدا ! من اشعارى در باره شما گفتهام. آيا اجازه مىدهى آنها را بخوانم؟
فرمود: «ما در ايّام البيض (روزهاى ميانى ماه) هستيم [و شعر خواندن نارواست]».
گفتم: آن، تنها در باره شماست.
فرمود: «بخوان»، و من، چنين آغاز كردم:
روزگار، مرا خندانده و گريانده است
و روزگار، چرخش و رنگهاى گوناگون دارد
براى نُه تن كه در كربلا وا نهاده شدند
و همگى كفن شدند.
امام باقر و فرزندش امام صادق عليه السلام گريستند و صداى گريه دخترى را از پشت پرده نيز شنيدم، و چون به اين سخنم رسيدم:
و شش تن كه كسى همپاى آنان نمىشود
فرزندان عقيل ، بهترين جوانان
سپس على نيكو، مولايتان.
يادشان اندوهم را برآورده است،
امام عليه السلام گريست و سپس فرمود: «هيچ فردى نيست كه ما را ياد كند، يا ما را نزدش ياد كنند و هر چند به اندازه بال پشهاى، از چشمانش آب (اشك) بيايد، جز آن كه خداوند، خانهاى در بهشت برايش بنا مىكند و آن را حجاب ميان او و آتش قرار مىدهد» و هنگامى كه به اين سخنم رسيدم:
هر كس از مصيبتى كه به شما رسيده، خوشحال باشد
يا روزى از اين روزها سرزنشگر [شما] باشد)
كه پس از عزّت خوار شديد ، پس من
پس بايد بدانيد كه من نيز نتوانستم ستم را از خودم دفع كنم آن زمان كه مرا گرفت.
امام عليه السلام دستم را گرفت و فرمود: «خدايا! گناهان گذشته و آينده كُمَيت را بيامرز». و چون به اين سخنم رسيدم:
كِى حق ميان شما به پا مىشود؟
كِى مهدى دوم شما قيام مىكند؟
فرمود: «به زودى، اگر خدا بخواهد، به زودى!» و سپس فرمود: «اى ابو مستهل! قائم ما، نهمين نسل از فرزندان حسين است؛ زيرا امامان پس از پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله ، دوازده تن هستند و دوازدهمين نفر، قائم است».
گفتم: اى سَرور من! اين دوازده تن كيستند؟
فرمود: «نخستين آنها، على بن ابى طالب است و پس از او، حسن و حسين و پس از حسين، على بن حسين، و [سپس] من، و پس از من، اين» و دستش را بر شانه جعفر نهاد .
گفتم: پس از او كيست؟
فرمود: «پسرش موسى، و پس از موسى، فرزندش على، و پس از على، فرزندش محمّد، و پس از محمّد، فرزندش على، و پس از على، فرزندش حسن، و او پدر قائم است كه خروج مىكند و دنيا را از عدل و داد پر مىكند و سينههاى شيعهمان را شفا مىدهد».
گفتم: اى فرزند پيامبر خدا! او كِى خروج مىكند؟
فرمود: «از پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله در اين باره پرسيدند، فرمود: "مَثَل او، مانند قيامت است كه جز ناگهان بر شما وارد نمىشود"». ۱
