۴. ويژگى‏هاى رجعت‏كنندگان. در احاديث، تنها براى گروه‏هاى خاصّى، امكان بازگشت در نظر گرفته شده است. در تعداد زيادى از احاديث، رجعت، مخصوص مؤمنان خالص و كافران خالص است و ساير مؤمنان و كافران، رجعت ندارند.^۱
۵ . اختيار دادن به مؤمن براى بازگشت. برخى احاديث از باخبر كردن مؤمن در قبر از ظهور امام زمان عليه السلام و اختيار دادن به او در انتخاب بازگشت به دنيا يا ماندن در برزخ حكايت دارند.^۲
۶. جنگ با دجّال. ابو حمزه ثمالى در حديثى از امام باقر عليه السلام نقل مى‏كند كه امير مؤمنان عليه السلام مى‏فرمود: «هر كس مى‏خواهد با پيروان دجّال بجنگد، با كسانى بجنگد كه بر خون عثمان مى‏گريند يا بر اهل نهروان (خوارج) مى‏گريند...». و اگر مرده باشند، خداوند آنها را زنده مى‏كند تا دجّال را درك كنند.^۳
۷. نام و نشان رجعت كنندگان. در پاره‏اى از احاديث، به نام و تعداد كسانى كه از برخى مناطق رجعت مى‏كنند، اشاره شده است. مفضّل بن عمر - كه از بزرگان اصحاب امام صادق عليه السلام است - ، از اين امام روايت كرده كه ۲۵ نفر از كوفه و هفت نفر اصحاب كهف و برخى ديگر از بزرگان مانند سلمان و تعدادى از قوم موسى عليه السلام

زندگان پرسيدند و پدرش از اين كه اعتقاد به رجعت در ميان آنها زنده بود، شادمان گرديد و خنديد و اصل مطلب را تأييد نمود.^۱
در حديثى ديگر حسن بن شاذان واسطى از امام رضا عليه السلام حكايت مى‏كند كه ايشان در پاسخ شكايت وى از ظلم اهل واسط، دستور به شكيبايى تا برپايى دولت حق دادند و از روزگارى گفتند كه ستمگران در آن از قبر برمى‏خيزند و بر صدق وعده‏هاى پيامبران، گواهى مى‏دهند. ^۲
۳. دو نوع مرگ. در احاديثى، براى مؤمنان، دو نوع از دنيا رفتن ترسيم شده است. در اين احاديث، با استناد به آيه: «وَ لَئِنْ مُتُّمْ أَوْ قُتِلْتُمْ لإَِلَى اللَّهِ تُحْشَرُونَ؛^۳ و اگر بميريد يا كشته شويد، به سوى خدا محشور مى‏گرديد» ، مرگ عادى از كشته شدن، متمايز شده و براى مؤمنان، هر دو نوع مرگ، بيان گرديده است. زراره در حديثى از امام باقر عليه السلام نقل مى‏كند: كسى كه در راه خدا كشته شده، بايد به دنيا باز گردد تا مرگ عادى را درك كند.^۴
در حديثى ديگر، صفوان بن يحيى از امام رضا عليه السلام نقل مى‏كند كه در رجعت، هر كس از مؤمنان كه در زندگى قبلى كشته شده، مى‏ميرد و هر كه قبلاً مرده، كشته مى‏شود.^۵