مى‏توان حدس زد كه اين فرصت، ويژه كسانى است كه همّت و انديشه برترى داشته و بيش از آنچه برايشان ميسّر شده، در انديشه گذرانده‏اند و نيّت آن را داشته‏اند كه در راه حق، اعمال بزرگ‏ترى انجام دهند؛ امّا كسانى كه تغيير شرايط و ادامه حياتشان، تغييرى در عملكرد آنها ايجاد نمى‏كرد، و به آنچه برايشان ميسّر شد، بسنده مى‏كردند، ضرورتى براى رجعت آنها وجود ندارد. اين گروه، همان مردم متوسّطاند.
به بيان ديگر، مقتضاى عدل الهى، آن است كه فرصت عمل براى همه فراهم آيد و در قيامت، كسى نتواند بگويد: اگر شرايط و فرصت ديگرى مى‏داشتم، مى‏توانستم بيشتر در راه خدا مجاهده كنم. بر اين اساس، متوسّطان از مردم، اعم از مؤمن و كافر، به آنچه رخ داده، اكتفا مى‏كنند. دو گروه نخبه باقى مى‏ماند: گروه كافران كه از همه ظرفيت خود، بهره گرفته و هر چه توانسته‏اند، كرده‏اند. آنان دستشان باز بوده و اگر بيشتر عمر مى‏كردند، به همان طريق قبلى ادامه مى‏دادند؛ و گروه مؤمنان طراز بالا، كه دستشان براى بسيارى از كارها بسته بوده و نتوانسته‏اند تمام ظرفيت خود را تحقّق بخشند و تنها در دولت عدل آخر الزمان است كه فرصت چنان اعمالى را پيدا مى‏كنند. حكمت بالغه پروردگار، اقتضا مى‏كند كه چنان فرصتى را براى اين مردمان نيك‏سيرت فراهم آورد.^۱

قاعده عقلانى «ما لا يدرك كلّه، لا يترك كلّه؛ آنچه نمى‏توان به همه‏اش رسيد، همه‏اش رها نمى‏شود»، خوب است كه در اين جا هم به سزاى اعمالشان برسند و بخشى از مجازات خود را دريابند. بنا بر اين، جا دارد كه به هنگام برپايى دولت عدل مهدوى عليه السلام ، بهترين‏ها و بدترين‏ها باز گردند تا خوبان از بدان، انتقام كشند و در اقامه عدالت، مشاركت كنند و سينه‏هايشان را از داغ ظلم، شفا دهند^۱و عزّت يابند و ايّام دولت حق را ببينند و از آن بهره‏مند گردند.
۲. تقويت اميد و آمادگى منتظران. فايده ديگر اعتقاد به رجعت، ايجاد اميد و حركت در جمع مؤمنان براى آماده‏سازى خود است. اگر مؤمنان خالص، امكان درك زمان دولت موعود حق را پيدا كنند، همين، مردمان را تشويق مى‏كند كه خود را مصداق چنان مؤمنانى بگردانند. همچنين اميدشان افزوده مى‏گردد و مى‏دانند زحماتى كه مى‏كشند، در دنيا نيز ثمر خواهد داد.
۳. ايجاد فرصت عمل براى شمارى از نيكان. اولياى خدا و پيامبرانى كه در زندگى خود، توفيق كامل يارى و نصرت حق را نيافتند و مردم، آنها را تنها گذاشتند و نتوانستند ظرفيت‏هاى وجودى خود را آن چنان كه مى‏توانستند، متحقّق كنند، اينك اين امكان را مى‏يابند كه به آن ظرفيت‏ها تحقّق بخشند و به كمال لايق خويش دست يابند. از اين ره‏گذر، مردم جهان نيز بهره‏مند مى‏شوند. مؤمنان طراز اوّل نيز چنين حكمى دارند. آنان كه ظرفيت‏هاى بيشترى براى عمل در راه حق داشته‏اند، امّا به دليل عمل سران كفر و نفاق، از راه باز مانده‏اند، جا دارد كه دوباره به زندگى باز گردند تا ضمن نصرت دولت حق، خود به مراتبى برتر در سير إلى اللَّه دست يابند.