فرشتگان نوشت.۱ او احاديث صحيحى را به نقل از بخارى و مسلم و ابو داوود مىآورد كه در آنها امكان ديدن پيامبر صلى اللّه عليه و آله در بيدارى، بيان شده است. سپس توضيحات مفصّلى در ردّ منكران امكان رجعت پيامبر صلى اللّه عليه و آله و امكان ديدن ايشان مىآورد و اقوال علمايى را آورده كه قائل به امكان آن بودهاند و مواردى را نقل كردهاند كه پيامبر صلى اللّه عليه و آله را در بيدارى ديدهاند و اين را از جمله كرامات آنها برشمردهاند. وى كرامت شمردن اين ديدار را تنها در صورتى قبول دارد كه در بيدارى باشد، نه در خواب؛ چرا كه ديدن رؤياى پيامبر صلى اللّه عليه و آله براى همه امكان دارد و كرامتى به حساب نمىآيد.۲
امّا جاى اين پرسش وجود دارد كه چرا اهل سنّت، رجعت به هنگام ظهور امام زمان عليه السلام را قبول ندارند؟ اين، در حالى است كه آنها اصل ظهور امام مهدى عليه السلام را قبول دارند و امكان رجعت را با توجّه به رواياتشان نيز مىپذيرند. شايد بتوان حدس زد كه قبول رجعت در آخر الزمان، به دليل متضمّن بودن رجعت امامان اهل بيت عليهم السلام و انتقامگيرى آنان از دشمنانشان به بحث امامت بر مىگردد. هنگامى كه آنها اصلش را قبول ندارند، نمىتوان انتظار داشت كه فرع آن را بپذيرند، و گرنه با توجّه به ادّله متعدّد و محكم رجعت، جايى براى انكار آن وجود ندارد.
رجعت كنندگان هنگام ظهور
همان طور كه گذشت، در باره رجعت كنندگان، چند نظر وجود دارد؛ امّا مشهورتر از همه، آن است كه رجعت به كسانى اختصاص دارد كه در كفر يا ايمان، خالص بودهاند. احاديث فراوانى از رجعت انبيا، اولياى خدا، بويژه امام حسين عليه السلام ، امام على عليه السلام و اهل بيت عليهم السلام ، هنگام ظهور امام مهدى عليه السلام سخن گفتهاند. در برخى
