۱۶۲۲. الغيبة ، نعمانى- با سندش به نقل از مفضّل بن عمر - : امام صادق عليه السلام فرمود : «هنگامى كه به امام [مهدى عليه السلام ]اذن داده مىشود خداوند، را با نام عبرىاش مىخواند و سيصد و سيزده ياورش مانند ابرهاى پاييزى به گِردش فرا هم مىآيند و آنان پرچمداران او هستند . برخى از آنها شب از بسترشان ناپديد مىشوند و صبح در مكّه هستند و يكى از آنها روز ديده مىشود كه ميان ابرها سير مىكند و نام او و نام پدرش و هويت و تبارش شناخته شده است».
گفتم : فدايت شوم! كدام يك ايمانش بيشتر است؟
فرمود : «كسى كه روز، ميان ابرها سير مىكند و آنان، ناپديد شدگان اند و اين آيه در باره آنها نازل شده است : «هر كجا باشيد، خداوند، همه شما را [گرد] مىآورد»».۱
۱۶۲۳. الغيبة ، نعمانى- با سندش به نقل از محمّد بن مسلم - : امام باقر عليه السلام در باره سخن خداى متعال : «آيا كسى كه به درمانده، چون او را بخواند ، پاسخ مىدهد [خداى حقيقى است]؟» فرمود : «در باره قائم عليه السلام نازل شده است و جبرئيل به صورت پرندهاى سفيد بر ناودان كعبه مىنشيند و نخستين آفريده خداست كه با او بيعت مىكند و سپس سيصد و سيزده نفر با او بيعت مىكنند . پس هر كه به راه افتاده باشد، در آن ساعت مىرسد و هر كس راه نيفتاده باشد، از بسترش ناپديد مىشود و اين، همان سخن امير مؤمنان على عليه السلام است كه فرمود : "ناپديدشدگان از بسترهايشان" ، و آن، سخن خداى عزّ و جلّ است : «به نيكىها بشتابيد. هر كجا باشيد ، خداوند، همه شما را [گرد ]مىآورد». [برترين مصداق ]نيكىها ، ولايت ما اهل بيت است». ۲
