مى‏شوند و در پى جايى هستند كه در آن سكونت كنند؛ امّا مكّيان آنها را نمى‏شناسند.
در ابتداى اين روايت چنين آمده است:
هذا ما أملاهُ رَسولُ اللَّهِ صلى اللّه عليه و آله عَلى‏ أميرِ المُؤمِنينَ عليه السلام وَ أَودَعَهُ إيّاهُ مِن تَسمِيَةِ أصحابِ المَهدِىِّ عليه السلام ، وَ عِدَّةِ مَن يُوافيهِ مِنَ المَفقودينَ عَن فُرُشِهِم وَ قَبائِلِهِم ، السّائِرينَ فى لَيلِهِم وَ نَهارِهِم إلى‏ مَكَّةَ ، وَ ذلِكَ عَنِ استِماعِ الصَّوتِ فِى السَّنَةِ الَّتى يَظهَرُ فيها أمرُ اللَّهِ عزّ و جلّ ، وَ هُمُ النُّجَباءُ وَ القُضاةُ وَ الحُكّامُ عَلَى النّاسِ .
اين چيزى است كه پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله بر امير مؤمنان عليه السلام املا كرده و نام همراهان مهدى عليه السلام را نزد او نهاده است و نيز تعداد كسانى كه از خانه و كاشانه‏شان جدا شده ، شب و روز مى‏روند تا در مكّه خود را به او مى‏رسانند و اين پس از شنيدن ندا در سالى است كه امر الهى [به قيام ]در آن پديدار مى‏شود، و اين افراد، نجيبان، قاضيان و حاكمان بر مردم هستند.
در پايان همين حديث نيز آمده است:
هذِهِ (العِدَّةَ) الَّتى يُخرِجُ اللَّهُ فيهَا القائِمَ عليه السلام ، هُمُ النُّجَباءُ وَ القُضاةُ وَ الحُكّامُ وَ الفُقَهاءُ فِى الدّينِ ، يَمسَحُ بُطونَهُم وَظُهورَهُم فَلا يَشتَبِهُ عَلَيهِم حُكمٌ .
اين افرادى كه خداوند، قائم عليه السلام را در جمع ايشان ، ظاهر مى‏سازد، نجيبان، حاكمان و فقيهان در دين اند و قائم عليه السلام دستى بر سينه و پشت آنان كشيده و در حكمى به اشتباه نمى‏افتند.

در توضيحى ديگر، به اين نكته پرداخته‏ايم.^۱

۱۰. اسامى و موطن‏هاى ياران امام عليه السلام

در چند حديث، به نام برخى ياران امام مهدى عليه السلام و خاستگاه و وطن‏هايشان اشاره شده است . اين احاديث، به تفصيل، بسيارى از شهرها را ذكر كرده و گاه به تعداد و در موارد متعدّدى به نام يك يك اين افراد تصريح كرده‏اند.^۲اين احاديث، از قوّت سندى برخوردار نيستند و از نظر دلالى نيز به معناى انحصار انصار امام عليه السلام در افراد نام برده شده نيستند؛ زيرا در هر دو حديث مفصّل، عبارتى است كه تصريح دارد مقصود از اين افراد، همان ۳۱۳ يار ويژه امام اند كه پيش‏تر گفتيم نخستين مؤمنان پيوسته به امام و وزيران و سردارانِ ايشان اند. عبارت پايانى حديث دلائل الإمامة، چنين است:
فَذلِكَ ثَلاثُمِئَةٍ وَ ثَلاثَةَ عَشَرَ رَجُلاً بِعَدَدِ أهلِ بَدرٍ .^۳
اينها سيصد و سيزده مرد به تعداد جنگاوران بدر هستند.
و در ميانه حديث ديگر چنين است:
فَذلِكَ ثَلاثُمِئَةٍ وَ ثَلاثَةَ عَشَرَ رَجُلاً بِعَدَدِ أهلِ بَدرٍ ، يَجمَعُهُمُ اللَّهُ إلى‏ مَكَّةَ فى لَيلَةٍ واحِدَةٍ ، وَ هِىَ لَيلَةُ الجُمُعَةِ ، فَيَتَوافَونَ فى صَبيحَتِها إلَى المَسجِدِ الحَرامِ ، لا يَتَخَلَّفُ مِنهُم رَجُلٌ واحِدٌ ، وَ يَنتَشِرونَ بِمَكَّةَ فى أزِقَّتِها ، يَلتَمِسونَ مَنازِلَ يَسكُنونَها ، فَيُنكِرُهُم أهلُ مَكَّةَ .^۴
و اينها سيصد و سيزده مرد به تعداد جنگاوران بدر هستند. خداوند، آنها را در يك شب جمعه در مكّه گرد هم مى‏آورد و آنان خود را صبح جمعه همان روز به مسجد الحرام مى‏رسانند و يك تن هم از آنان جا نمى‏ماند و در كوچه‏هاى مكّه پخش