31
دانشنامه امام مهدی عجّل الله فرجه بر پایه قرآن ، حدیث و تاریخ جلد هشتم

۱۴۳۸. الكافى‏- با سندش به نقل از ابو بصير - : ... امام صادق عليه السلام به من فرمود : «اى ابو بصير! اگر قائم ما [اهل بيت‏] قيام كند ، خداوند، گروهى از شيعيان ما را به سوى او بر مى‏انگيزد كه [چنان آماده‏اند كه‏] دسته شمشيرهايشان را بر گردن خود نهاده‏اند. اين [گروه ]به گروهى از شيعيان ما كه نمرده‏اند ، مى‏رسد و مى‏گويند : فلانى و فلانى و فلانى و فلانى از قبرهايشان برانگيخته شده‏اند و اكنون همراه قائم اند» .۱

۱۴۳۹. الكافى‏- با سندش به نقل از عمّار بن مروان، از كسى كه خود، از امام صادق عليه السلام شنيده بود - : امام عليه السلام در باره حالت مؤمن پس از مرگ فرمود: «... هنگامى كه مؤمن را در قبرش مى‏گذارند ، درى از درهاى بهشت برايش گشوده مى‏شود ... . سپس خاندان محمّد را در بهشت رَضوى‏ زيارت مى‏كند و از خوردنى و نوشيدنى‏هاى آنان مى‏خورد و مى‏نوشد و در مجلس‏هايشان با آنان هم‏صحبت مى‏شود تا آن كه قائم ما اهل بيت، قيام كند و چون قائم ما قيام كند، خداوند، آنها را زنده مى‏كند و دسته دسته [دعوت‏] او را اجابت مى‏نمايد و به سويش مى‏آيند ...». ۲

ر . ك : ص ۲۳۳ (فصل چهارم / ياوران امام عليه السلام از ميان رجعت‏كنندگان) .

۳ / ۶

رجعت برخى كافران‏

۱۴۴۰. الاُصول الستّة عشر- با سندش به نقل از زيد نرسى، در يادكرد حال كافر بعد از مرگش : شنيدم كه امام صادق عليه السلام مى‏فرمايد: «پيكرهايى نفرين شده، زير خاك و در بقعه‏هاى آتش اند، و جان‏هايى ناپاك، در وادى برهوت [در حضرموت‏] در چاه گوگرد در تركيب‏هاى ناپاك و نفرين شده، جارى مى‏شوند و آن بيم و هراس‏ها به پيكرهاى نفرين شده ناپاك زير بقعه‏هاى آتش مى‏رسند، و آنها مانند كسى هستند كه خواب‏هاى وحشتناك مى‏بيند و هماره اين پيكرها هراسان و لرزان و آن جان‏ها، معذّب به انواع عذاب در انواع تركيبات ناخوش نفرين شده در بندند و زندانى شده‏اند و تا برانگيخته شدن قائم ما، آسايش و آرامشى نمى‏بينند. [اين هنگام‏] خداوند، آن جان‏ها را از همان تركيبات بيرون مى‏كشد و به پيكرهايشان باز مى‏گردند و اين، هنگام برانگيخته شدن [مرده‏ها] است، پس گردنشان را مى‏زند و سپس براى هميشه روزگار و تا هستى هست، به دوزخ مى‏روند».۳

1.الكافى : ج ۸ ص ۵۰ ح ۱۴ ، تفسير العيّاشى : ج ۲ ص ۲۵۹ ، بحار الأنوار : ج ۵۳ ص ۹۳ .

2.الكافى : ج ۳ ص ۱۳۱ ح ۴ ، الزهد، حسين بن سعيد : ص ۸۲ ، بحار الأنوار : ج ۶ ص ۱۹۸. براى ديدن همه حديث، ر . ك : همين دانش‏نامه : ص ۲۳۹ ح ۱۵۴۷ .

3.الاُصول الستّةعشر : ص ۱۸۸ ح ۱۵۴ (با سند معتبر) ، بحار الأنوار : ج ۶ ص ۲۹۲ ح ۱۸ .


دانشنامه امام مهدی عجّل الله فرجه بر پایه قرآن ، حدیث و تاریخ جلد هشتم
30

۱۴۳۸. الكافي : سَهلٌ ، عَن مُحَمَّدٍ ، عَن أبيهِ ، عَن أبي بَصيرٍ قالَ : . . .
فَقالَ [الإِمامُ الصّادِقُ عليه السلام ] لي : يا أبا بَصيرٍ ، لَو قَد قامَ قائِمُنا بَعَثَ اللَّهُ إلَيهِ قَوماً مِن شيعَتِنا ، قِباعُ سُيوفِهِم عَلى‏ عَواتِقِهِم ، فَيَبلُغُ ذلِكَ قَوماً مِن شيعَتِنا لَم يَموتوا ، فَيَقولونَ : بُعِثَ فُلانٌ وفُلانٌ وفُلانٌ مِن قُبورِهِم وهُم مَعَ القائِمِ .

۱۴۳۹. الكافي : مُحَمَّدُ بنُ يَحيى‏ ، عَن أحمَدَ بنِ مُحَمَّدٍ ، عَن مُحَمَّدِ بنِ سِنانٍ ، عَن عَمّارِ بنِ مَروانَ ، قالَ : حَدَّثَني مَن سَمِعَ أبا عَبدِ اللَّهِ عليه السلام يَقول - عِندَ ذِكرِ حالِ المُؤمِنِ بَعدَ المَوتِ - : . . . فَإِذا وُضِعَ في قَبرِهِ فُتِحَ لَهُ بابٌ مِن أبوابِ الجَنَّةِ . . . ثُمَّ يَزورُ آلَ مُحَمَّدٍ في جِنانِ رَضوى‏ ، فَيَأكُلُ مَعَهُم مِن طَعامِهِم ، ويَشرَبُ مِن شَرابِهِم ، ويَتَحَدَّثُ مَعَهُم في مَجالِسِهِم ، حَتّى‏ يَقومَ قائِمُنا أهلَ البَيتِ ، فَإِذا قامَ قائِمُنا بَعَثَهُمُ اللَّهُ فَأَقبَلوا مَعَهُ يُلَبُّونَ زُمَراً زُمَراً . . . .

راجع : ص ۲۳۲ (الفصل الرابع / انصاره من اهل الرجعة)

۳ / ۶

رَجعَةُ بَعضِ الكُفّارِ

۱۴۴۰. الاُصول الستّة عشر : حَدَّثَنَا الشَّيخُ أبو مُحَمَّدٍ هارونُ بنُ موسَى بنِ أحمَدَ التَّلَّعُكبَرِيُّ أيَّدَهُ اللَّهُ ، قالَ : حَدَّثَنا أبُو العَبّاسِ أحمَدُ بنُ مُحَمَّدِ بنِ سَعيدٍ الهَمدانِيُّ ، قالَ : حَدَّثَنا جَعفَرُ بنُ عَبدِ اللَّهِ العَلَوِيُّ أبو عَبدِ اللَّهِ المُحَمَّدِيُّ ، قالَ : حَدَّثَنا مُحَمَّدُ بنُ أبي عُمَيرٍ ، عَن زَيدٍ النَّرسِيِّ ، عَن أبي عَبدِ اللَّهِ عليه السلام ، قالَ : سَمِعتُهُ يَقولُ [في بَيانِ حالِ الكافِرِ بَعدَ المَوتِ‏] :
أبدانٌ مَلعونَةٌ تَحتَ الثَّرى‏ في بِقاعِ النّارِ ، وأَرواحٌ خَبيثَةٌ مَلعونَةٌ تَجري بِوادي بَرَهوتَ‏۱ في بِئرِ الكِبريتِ في مُرَكَّباتِ الخَبيثاتِ المَلعوناتِ ، تُؤَدّي ذلِكَ الفَزَعَ وَالأَهوالَ إلَى الأَبدانِ المَلعونَةِ الخَبيثَةِ تَحتَ الثَّرى‏ في بِقاعِ النّارِ ، فَهِيَ بِمَنزِلَةِ النّائِمِ إذا رَأَى الأَهوالَ ، فَلا تَزالُ تِلكَ الأَبدانُ فَزِعَةً ذَعِرَةً ، وتِلكَ الأَرواحُ مُعَذَّبَةً بِأَنواعِ العَذابِ في أنواعِ المُرَكَّباتِ المَسخوطاتِ المَلعوناتِ المُصَفَّداتِ ، مَسجوناتٍ فيها لا تَرى‏ رَوحاً ولا راحَةً إلى‏ مَبعَثِ قائِمِنا ، فَيَحشُرُهَا اللَّهُ مِن تِلكَ المُرَكَّباتِ فَتُرَدُّ فِي الأَبدانِ ، وذلِكَ عِندَ النَّشَراتِ ، فَيَضرِبُ أعناقَهُم ، ثُمَّ تَصيرُ إلَى النّارِ أبَدَ الآبِدينَ ودَهرَ الدّاهِرينَ .

1.برَهَوت : وادٍ أو بئر بحضرموت تردها هامة الكفّار (مجمع البحرين : ج ۱ ص ۱۴۷ «برهت») .

  • نام منبع :
    دانشنامه امام مهدی عجّل الله فرجه بر پایه قرآن ، حدیث و تاریخ جلد هشتم
    سایر پدیدآورندگان :
    محمّد محمّدی ری‌شهری، با همکاری محمّد کاظم طباطبایی و جمعی از پژوهشگران، ترجمه: عبدالهادی مسعودی
    تعداد جلد :
    10
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1393
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 13579
صفحه از 400
پرینت  ارسال به