۴ / ۹
نقش زنان در يارى امام عليه السلام
۱۶۰۶. دلائل الإمامة- با سندش به نقل از مفضّل بن عمر - : شنيدم كه امام صادق عليه السلام مىفرمايد: «سيزده زن همراه قائم اند».
گفتم: با كمك آنها، چه مىكند؟
فرمود: «زخمىها را مداوا مىكنند و بيماران را نگاه مىدارند، همان گونه كه با پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله بودند». گفتم: آنها را برايم نام ببر.
فرمود: «قِنواء دختر رشيد، امّ ايمن، حَبابه والبى، سميّه (مادر عمّار ياسر) ، زبيده، امّ خالد اَحمسى ، امّ سعيد حنفى، صبانه ماشطه و امّ خالد جُهَنى» .۱
۱۶۰۷. تفسير العيّاشى- به نقل از جابر جعفى - : امام باقر عليه السلام فرمود: «مهدى از مدينه به همان گونه كه موسى بيمناك و مراقب بيرون رفت، بيرون مىآيد تا به مكّه برسد... و به خدا سوگند، سيصد و ده و اندى نفر مىآيند كه پنجاه زن، ميان آنان هستند و همه آنان، بى آن كه وعدهاى در ميان باشد، مانند ابرهاى پراكنده پاييزى، از هر سو گرد مىآيند و پشت سر هم مىرسند و اين، همان سخن خداست: «هر جا كه باشيد، خداوند همه شما را مىآورد»» .۲
۱۶۰۸. المعجم الأوسط- با سندش به نقل از ليث، از امام باقر عليه السلام ، از امّ سلمه - : پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله فرمود: «فرمانرواى شرق به سوى فرمانرواى غرب مىرود و او را مىكشد. سپس فرمانرواى غرب به سوى فرمانرواى شرق مىرود و او را مىكشد و لشكرى را به مدينه روانه مىكند كه به زمين فرو مىروند. آن گاه لشكرى را روانه مىكند كه گروهى از اهل مدينه را اسير مىكنند و پناهندهاى به حرم [مكّه] پناه مىبرد و مردم مانند پرندگان پراكنده از هر سو مىآيند و بر گرد او جمع مىشوند تا آن كه سيصد و چهار ده تن به گِردش فرا هم مىآيند و زنانى هم ميان آنان هستند. پس بر هر گردنكش و فرزند گردنكشى چيره مىشود و چنان عدالتى از خود نشان مىدهد كه زندگان، آرزو مىكنند مردگانشان بيايند و آن را ببينند. او هفت سال يا اگر بيشتر شود، چهارده سال زنده مىماند و آن گاه زير زمين بودن، بهتر از روى آن بودن است.۳
