۱۵۹۴. الخصال- با سندش به نقل از ابان بن تغلب - : امام صادق عليه السلام فرمود: «به زودى، سيصد و سيزده تن به اين مسجد شما در مكّه (مسجد الحرام) مىآيند كه مكّيان مىدانند زاده پدران و نياكان آنها نيستند. شمشيرهايشان بر [شانههاى] آنان قرار دارد و بر هر شمشير، سخنى نوشته شده است كه هزار سخن را مىگشايد، و باد روانه مىشود تا در هر جا ندا دهد: "اين، مهدى است كه به حكم خاندان داوود قضاوت مىكند". او در حكمش بيّنه نمىطلبد».۱
۱۵۹۵. دلائل الإمامة- با سندش به نقل از ابان، از پدرش - : امام صادق عليه السلام فرمود: «هنگامى كه خداوند، قيام قائم را اراده كند، جبرئيل را به صورت پرندهاى سفيد روانه مىكند و او يكى از پاهايش را بر كعبه و ديگرى را بر بيت المقدّس مىنهد و با رساترين آوايش ندا مىدهد: «امر خدا فرا رسيد. آن را به شتاب مجوييد»
» .
پس قائم حضور مىيابد و نزد مقام ابراهيم عليه السلام ، دو ركعت نماز مىخواند و باز مىگردد، در حالى كه يارانش گرداگردش را فرا گرفتهاند. آنان، سيصد و سيزده مردند و ميانشان كسانى هستند كه شبانه از بسترشان به سوى او آمدهاند. مهدى [از مسجد الحرام ]بيرون مىآيد، در حالى كه سنگ (حجر الأسود ) را به همراه دارد و آن را مىاندازد و زمين را سرسبز مىكند».۲