۴ / ۲
فرشتگانِ ياور امام عليه السلام
۱۵۳۱. كمال الدين- با سندش به نقل از ابان بن تغلب - : امام صادق عليه السلام فرمود: «گويى قائم عليه السلام را در پشت نجف مىبينم كه در آن جا بر اسب سياه و سفيدش - كه سفيدى پيشانىاش تا نزديك لبش كشيده شده - ، سوار گشته است. سپس اسبش او را حركت مىدهد و اهل هيچ شهرى نيستند، جز آن كه گمان مىكنند او همراه آنان و در شهرشان است و چون پرچم پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله را مىگشايد، سيزده هزار و سيزده فرشته كه همگى منتظر قائم بودهاند، به سوى او فرود مىآيند، و آنان، همان فرشتگانِ همراه نوح در كشتى و همراه ابراهيم خليل به هنگام انداختنش در آتش و همراه عيسى به هنگام بالا بردنش به آسمان و چهار هزار فرشته نشاندار در پى هم و سيصد و سيزده فرشته جنگ بدر و چهار هزار فرشتهاى هستند كه فرود آمدند و مىخواستند همراه حسين بن على عليه السلام بجنگند كه به ايشان اجازه داده نشد و براى اجازه گرفتن، صعود كردند و چون فرود آمدند، حسين عليه السلام كشته شده بود و آنان پريشان و غبارآلود نزد قبر حسين عليه السلام تا روز قيامت مىگريند و ميان قبر حسين تا آسمان، جايگاه آمد و شد فرشتگان است». ۱
۱۵۳۲. عيون أخبار الرضا عليه السلام - با سندش به نقل از ريّان بن شبيب - : بر امام رضا عليه السلام در اوّلين روز محرّم وارد شدم. فرمود:... «اى ابن شبيب! اگر بر چيزى مىگريى، بر حسين بن على بن ابى طالب گريه كن، كه او را مانند گوسفند، ذبح كردند و هجده نفر از خاندانش را به همراه او كشتند كه مانندى در زمين نداشتند و بى گمان، آسمانهاى هفتگانه و زمينها بر كشته شدنش گريستند و چهار هزار فرشته براى يارىاش به زمين فرود آمدند؛ ولى به آنان اجازه داده نشد و آنها نزد قبرش پريشان و غبارآلود ماندهاند تا روز قيام قائم از ياورانش باشند،و شعار آنها،"يا لثارت الحسين"است».۲
1.كمال الدين : ص ۶۷۱ ح ۲۲ (با سند صحيح) ، الغيبة، نعمانى : ص ۳۰۹ ح ۴ (با سند موثّق) وص ۳۱۰ ح ۵ و ص ۳۰۸ ح ۳ (به نقل از ابو حمزه ثمالى از امام باقر عليه السلام ) ، دلائل الإمامة : ص ۴۵۷ ح ۴۳۷ (همه اين منابع با عبارت مشابه) ، بحار الأنوار : ج ۵۲ ص ۳۲۵ ح ۴۰. نيز، ر . ك : تفسير العيّاشى : ج ۱ ص ۱۰۳ ح ۳۰۲ و همين دانشنامه : ج ۹ ص ۳۴۲ ح ۱۸۶۰ .
2.عيون أخبار الرضا عليه السلام : ج ۱ ص ۲۹۹ ح ۵۸ (با سند حسن مثل صحيح) ، الأمالى، صدوق : ص ۱۹۲ ح ۲۰۲ ، بحار الأنوار : ج ۴۴ ص ۲۸۵ ح ۲۳. نيز، ر . ك : كمال الدين : ص ۲۵۷ ح ۲ و كفاية الأثر : ص ۱۱ و إعلام الورى : ج ۲ ص ۱۸۳ .