مكّه و ايستادن در كنار كعبه و فراز آوردن پرچم و شمشير پيامبر صلى اللّه عليه و آله ، نشان مى‏دهد كه نهضت مهدوى، قيامى توحيدى و دنباله بعثت محمّدى و براى احياى آن است. روايت‏هاى متعدّدى در دست است كه امام مهدى عليه السلام خود اين نكته را در نخستين خطبه خويش در مكّه فراز آورده و بر الهى بودن نهضت خود و پيوستگى آن به قيام فرستادگان راستين الهى تأكيد ورزيده است. از جمله ، شيخ صدوق چنين آورده است:
فَإِذا خَرَجَ أسنَدَ ظَهرَهُ إلَى الكَعبَةِ ، وَاجتَمَعَ إلَيهِ ثَلاثُمِئَةٍ وثَلاثَةَ عَشَرَ رَجُلاً . و أَوَّلُ ما يَنطِقُ بِهِ هذِهِ الآيَةُ : «بَقِيَّتُ اللَّهِ خَيْرٌ لَّكُمْ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ» ،^۱ثُمَّ يَقولُ : «أنَا بَقِيَّةُ اللَّهِ في أرضِهِ ، و خَليفَتُهُ و حُجَّتُهُ عَلَيكُم».^۲
و چون خروج كند، پشتش را به كعبه تكيه دهد و سيصد و سيزده مرد به گرد او جمع شوند و نخستين سخنش اين آيه است: «باقى نهاده خداوند برايتان بهتر است، اگر مؤمن باشيد». سپس مى‏فرمايد: «من باقى نهاده خداوند در زمينش و جانشين او و حجّتش بر شما هستم» .
همچنين نعمانى مى‏نويسد:
وَالقائِمُ يَومَئِذٍ بِمَكَّةَ ، قَد أسنَدَ ظَهرَهُ إلَى البَيتِ الحَرامِ مُستَجيراً بِهِ ، فَيُنادي : يا أيُّهَا النّاسُ إنّا نَستَنصِرُ اللَّهَ ، فَمَن أجابَنا مِنَ النّاسِ فَإِنّا أهلُ بَيتِ نَبِيِّكُم مُحَمَّدٍ ، ...، فَيُبايِعونَهُ بَينَ الرُّكنِ وَالمَقامِ.^۳

تبيين گزارش‏هاى رسيده در باره جاى قيام‏^۱

احاديث فراوانى، مكّه را جايگاه آغاز قيام مهدوى مى‏دانند. بيشتر اين احاديث ، در كتاب‏هاى مشهور و معتبرى مانند الكافى و الغيبة نعمانى نقل شده و افزون بر اين، برخى از آنها داراى اسناد صحيح و معتبرند. اين احاديث، مراحل آغازين قيام را به روشنى بر مى‏شمرند و بيان مى‏دارند كه امام مهدى عليه السلام در حالى كه ميراثى از پيامبر اكرم صلى اللّه عليه و آله شامل: پرچم، شمشير، زره، كلاهخود، زين، عصا، عمامه، پيراهن و رداى پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله را به همراه دارد، همانند ايشان، قيام خجسته خود را از مكّه و كنار خانه خدا آغاز مى‏كند.^۲
امام عليه السلام در كنار پرده كعبه، سر از پرده غيبت بيرون مى‏آورد^۳ و ميان ركن حجر الأسود و مقام ابراهيم - كه از شريف‏ترين و مقدّس‏ترين مكان‏هاى روى زمين به شمار مى‏آيد - ، از ياران و پيروان خويش بيعت مى‏گيرد.^۴ ايشان با حضور در