است. احاديث هزارهگرايانه و فتواى برخى از اهل سنّت نيز كه پيشتر ذكر شد، در اين بخش جاى مىگيرد.
۲. علوم غريبه: يكى از اين نمونهها مطلبى است كه محمّد بن پاينده ساوهاى در كتاب درّ التمام فى تاريخ خروج المهدى عليه السلام آورده:
و رأيت فى مفتاح جفر الكبير، عن على بن أبى طالب عليه السلام قال: من عرف سرّ حرف الشين عرف ظهور المهدى .۱
در كتاب مفتاح جفر الكبير به نقل از امام على عليه السلام ديدم كه هر كس راز حرف «شين» را بشناسد ، [هنگام] ظهور امام مهدى عليه السلام را نيز خواهد داشت .
۳. كشف و شهود: از بهترين نمونههاى آن، همان شعر معروف شاه نعمت اللَّه ولى است. وى در شعر خود به اين مطلب تصريح كرده است. ظاهراً بايد مستند وقتگذارى ديگر عارفمسلكان را نيز كشف و شهود معرّفى كرد. گفتنى است كه بيان وقت از سوى اين عارفان در قالب شعر ، به دست ما رسيده است. صاحب جواهر القوانين ، پس از بيان عدد مربوط به توقيت در شعر محيى الدين عربى ، در جواب اين كه از كجا معلوم است مراد شاعر اين بوده است، جواب مىدهد: «شايد روح القدس به زبان او داده؛ چنان كه به زبان حقير داده كه شرح كنم. واللَّه اعلم» .۲
۴. اشعار: در مورد برخى اشعار به نظر مىرسد سراينده ، قصدى براى تعيين تاريخ ظهور امام زمان نداشته است؛ اما ديگران اين اشعار را دستاويزى براى توقيتهايشان قرار دادهاند؛ مانند اين بيت از تائيه دعبل خزاعى كه آن را بر امام رضا عليه السلام قرائت كرده است: