ظهور امام مهدى عليه السلام تعيين وقت كردهاند؛ امّا نمونههايى از تعيين وقت براى قيام امام مهدى عليه السلام در اهل سنّت :
يك . سال ۱۰۴۲ و ۱۳۳۷ ق
سلطان الغ بيك گوركانى (م ۸۴۰ ق) صاحب زيج الغى - كه در علوم و فنون، مخصوصاً در علم هيئت شهرت دارد - ، در باره تاريخ قيام مهدوى چنين گفته است:
بينى تو بغا ملك مغيّر گشته
در وقت غلط زير و زبرتر گشته
در سال غليب اگر بمانى بينى
ملك و ملل و ملّت و دين برگشته .
با دو شيوه در محاسبه سالهاى ۱۰۴۲ و ۱۳۳۷ ق ، استخراج شده است.۱
دو . سده دوازدهم
جلال الدين سيوطى (م ۹۱۱ ق) در الكشف عن مجاوزة هذه الاُمّة الألف ، فتواى يكى از علماى اهل سنّت را بازگو مىكند كه بر اساس حديث «أنّ النبى صلى اللّه عليه و آله لا يمكث فى قبره ألف سنة» ، به وقوع خروج مهدى و دجّال و نزول عيسى و ديگر اشراط الساعه در سده دهم نظر داده است. سيوطى خود اين حديث را در شمار اباطيل دانسته و براى آن ، اصلى قائل نيست . سيوطى در ادامه بر اساس ديگر احاديث ، وقوع اين امور را در قرن دوازدهم محتمل مىشمرد و مىنويسد : «در بدبينانهترين حالت، اين رخدادها قطعاً قبل از سده پانزدهم به وقوع خواهد پيوست» . سيوطى نوشته است :
آثار رسيده از پيشينيان بر اين مطلب دلالت دارد كه زمان پايدارى اين است كه بيش از هزار سال خواهد بود ؛ ولى بيش از پانصد سال بر آن اضافه نخواهد شد... و ممكن نيست كه پايدارى اين امّت از هزار و پانصد سال افزون شود.۲