۱۴۷۷. الغيبة ، طوسى- با سندش به نقل از على بن مهزيار - : امام باقر عليه السلام فرمود: «گويى قائم عليه السلام را مىبينم كه روز عاشورا، شنبه ميان ركن [حجر الأسود] و مقام [ابراهيم] ايستاده و جبرئيل، پيش رويش ندا مىدهد: "بيعت، از آنِ خداوند است". و او آن (زمين) را از عدالت پر مىكند، همان گونه كه از ظلم و ستم پر شده است».۱
۱۴۷۸. الإرشاد- با سندش به نقل از ابو بصير - : امام صادق عليه السلام فرمود: «شب بيست و سوم [ماه رمضان] ، نام قائم را [از آسمان ]ندا مىدهند و روز عاشورا قيام مىكند و آن، همان روز شهادت حسين بن على عليه السلام است. گويى همراه او هستم كه روز شنبه دهم محرّم، ميان ركن [حجر الأسود] و مقام [ابراهيم ]ايستاده و جبرئيل، سمت راست اوست و ندا مىدهد: "بيعت، از آنِ خداست" و شيعه او از اطراف زمين به سويش حركت مىكنند و زمين برايشان پيچيده [و حركتشان سريع] مىشود تا با او بيعت كنند و خداوند، زمين را با دست او از عدالت پر مىكند، همان گونه كه از ظلم و ستم پر شده است».۲
ر. ك: ص ۱۳۷ (روز شنبه)
ب - نوروز
۱۴۷۹. المهذّب البارع- با سندش به نقل از معلّى بن خنيس در بيان فضيلت نوروز - : امام صادق عليه السلام فرمود : «نوروز، همان روزى است كه پيامبر صلى اللّه عليه و آله در غدير خُم براى امير مؤمنان عليه السلام [از مردم ]پيمان گرفت. پس در اين روز به ولايتش اقرار كنيد و خوشا به حال كسى كه بر آن پيمان، استوار بماند و واى بر كسى كه آن را بشكند!
و آن، همان روزى است كه پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله على را به وادى جِن فرستاد و از آنها عهد و پيمانهايى گرفت.
و آن، روزى است كه على عليه السلام بر نهروانيان، پيروز شد و [رهبرشان] ذو الثُّدَيّه را كشت.
و آن، روزى است كه قائم ما اهل بيت و واليان امر، ظهور مىكند۳ و خداوند، او را بر دجّال، پيروز مىكند و وى را در محلّه كُناسه در كوفه به دار مىكشد و هيچ نوروزى نيست، جز آن كه ما منتظر فَرَج در آن هستيم؛ زيرا آن از روزهاى ماست. فارسها آن را پاس داشتند و شما تباهش نموديد».۴
1.الغيبة، طوسى : ص ۴۵۳ ح ۴۵۹ ، بحار الأنوار : ج ۵۲ ص ۲۹۰ ح ۳۰. نيز، ر . ك : تهذيب الأحكام : ج ۴ ص ۳۰۰ ح ۹۰۸ و الإقبال : ج ۳ ص ۵۱ .
2.الإرشاد : ج ۲ ص ۳۷۹ ، الغيبة، طوسى : ص ۴۵۲ ح ۴۵۸ (در اين منبع، بخش پايانى حديث نيامده است) ، إعلام الورى : ج ۲ ص ۲۸۶ ، روضة الواعظين : ص ۲۸۹ ، كشف الغمّة : ج ۳ ص ۳۲۴ ، بحار الأنوار : ج ۵۲ ص ۲۹۰ ح ۲۹ .
3.متن عربى، تابِ دو معنا را دارد: نخست، آن كه در ترجمه آمد و ديگر، آن كه «قائم ما اهل بيت و نيز واليان امر، ظهور مىكنند» كه اين، به معناى رجعت امامان پس از ظهور قائم عليه السلام است .
4.المهذّب البارع : ج ۱ ص ۱۹۴ ، عوالى اللئالى : ج ۳ ص ۴۰ ح ۱۱۶ ، بحار الأنوار : ج ۵۲ ص ۳۰۸ ح ۸۴ .