فصل هفتم : گزارشهاى در باره سخنان امام عليه السلام در آغاز قيام
۱۶۷۲. تفسير القمّى- با سندش به نقل از ابو خالد كابلى - : امام باقر عليه السلام فرمود: «به خدا سوگند، گويى به قائم عليه السلام مىنگرم كه به حجر الأسود تكيه داده و خداوند را به حقّش سوگند مىدهد و سپس مىفرمايد: "اى مردم! هر كه در باره خدا با من احتجاج مىكند، [بداند كه] من نزديكترينِ مردم به خدا هستم. اى مردم! هر كه در باره آدم عليه السلام با من احتجاج مىكند، [بداند كه] من نزديكترينِ مردم به آدم هستم. اى مردم! هر كه با من در باره نوح عليه السلام احتجاج مىكند، من سزاوارترينِ مردم به نوح هستم. اى مردم! هر كه با من در باره ابراهيم عليه السلام احتجاج مىكند، [بداند كه ]من سزاوارترينِ مردم به ابراهيم هستم. اى مردم! هر كه با من در باره موسى عليه السلام احتجاج مىكند، [بداند كه] من سزاوارترينِ مردم به موسى هستم. اى مردم! هر كه با من در باره عيسى عليه السلام احتجاج مىكند، [بداند كه] من سزاوارترينِ مردم به عيسى هستم. اى مردم! هر كه با من در باره محمّد صلى اللّه عليه و آله احتجاج مىكند، [بداند كه] من سزاوارترينِ مردم به محمّد صلى اللّه عليه و آله هستم. اى مردم، هر كه با من در باره كتاب خدا احتجاج مىكند، [بداند كه ]من سزاوارترينِ مردم به كتاب خدا هستم".
سپس در پايان، نزد مقام ابراهيم مىرود و دو ركعت نماز نزد آن مىخواند و خدا را به حقّش سوگند مىدهد».
امام باقر عليه السلام سپس فرمود: «به خدا سوگند، او همان درمانده ياد شده در كتابخداست: «يا [ كيست ]آن كس كه درمانده را - چون وى را بخواند - اجابت مىكند و گرفتارى را برطرف مىگرداند و شما را جانشينان اين زمين قرار مىدهد؟». جبرئيل، نخستين كسى است كه با او (قائم) بيعت مىكند و سپس سيصد و سيزده نفر با او بيعت مىكنند» .۱