فلز كه از عمود عرش بزرگ خداوند است‏^۱ و ياريگرانش نه تنها انسان‏ها، بلكه هزاران فرشته نشان‏دار و مقرّب درگاه الهى اند؛^۲ همان فرشتگان فرود آمده و نشاندار (منزلين و مسوّمين) كه به تصريح قرآن در جنگ بدر به يارى مؤمنان آمدند^۳ و در هر جاى ديگرى كه خداپرستان استقامت بورزند، بر آنان فرود مى‏آيند و آنان را دلدارى مى‏دهند و استواردل مى‏دارند و به بهشت بشارت مى‏دهند.^۴

۴. استوار كردن دل مؤمنان‏

پرچم تا آن گاه كه در اهتزاز است، به لشكريان قوّت مى‏بخشد و همان اندازه كه در دل دشمن، هراس مى‏افكند، دل دوستان و باورمندان را استوار و گام‏هاى آنان را در ميدان جنگ، راسخ‏تر مى‏گرداند . اين ويژگى براى هر پرچمى و به گونه طبيعى وجود دارد:
إِذا هَزَّها لَم يَبقَ مُؤمِنٌ إلّا صارَ قَلبُهُ كَزُبَرِ الحَديدِ .^۱
چون پرچم را به اهتزاز در مى‏آورد ، مؤمنى باقى نمى‏ماند، جز آن كه دلش مانند پاره‏هاى آهن [محكم‏] مى‏شود.

۵ . همراهى فرشتگان و نصرت الهى

پرچم قيام مهدوى، از هنگام برافراشته شدن، ديگر جمع نمى‏شود و در هيچ جا متوقّف نمى‏گردد و از هيچ نبردى عقب نمى‏نشيند و باز نمى‏گردد تا آن كه سلطنت خداوند را بر همه كره خاكى بگسترد. اين ويژگى كه در واقع، نمايانگر غلبه قيام بر همه قدرت‏هاى معارض است، با عبارت «لا تُرَدُّ لَهُ رايَةٌ»^۲ در احاديث باب «غلبه رايته ، چيرگى پرچم امام عليه السلام » تكرار و مورد تأكيد قرار گرفته است. افزون بر اين، عبارت زيبا و مجازى «سائِرُها مِن نَصرِ اللَّهِ عليهم السلام »^۳ بيان مى‏كند كه اهتزاز پارچه پرچم قيام، نه از باد و هوا و كار طبيعت است؛ بلكه نفخه نصر الهى، آن را به جنبش در مى‏آورد و چه كسى مى‏تواند چراغى را كه ايزد برافروزد، خاموش سازد؟!
چه كسى را ياراى ايستادگى در برابر پرچمى است كه پارچه‏اش نه از جنس پنبه و كتان و ابريشم، بلكه از برگ‏هاى درختان بهشت است‏^۴ و دسته‏اش نه از چوب و