كامل و متقنى را در اختيار ما قرار نمىدهند. به نظر مىرسد نه ضرورت ايجاب مىكرده و نه حكمت اقتضا مىكرده كه اطّلاعات دقيق نظامى اين قيام، پيشگويى شود . از اين رو، آنچه به طور كلّى مىتوان در اين باره مطرح كرد ، اين است كه سياستهاى اصولى امام مهدى عليه السلام در جنگ، همان سياست جنگىِ پيامبر صلى اللّه عليه و آله و امام على عليه السلام ۱ است؛ امّا برخى از سياستهاى جنگى امام مهدى عليه السلام كه به طور خاص در احاديث به آنها اشاره شده، عبارتاند از:
۱ . بهرهگيرى از نيروهاى جوان و توانمند
بر پايه شمارى از احاديث ،۲ اكثر قريب به اتّفاق سپاهيان امام مهدى عليه السلام را جوانان تشكيل مىدهند. از امام على عليه السلام روايت شده كه فرمود:
إنَّ أصحابَ القائِمِ شَبابٌ لا كُهولَ فيهِم إلّا كَالكُحلِ فِي العَينِ ، أو كَالمِلحِ فِي الزّادِ ، وَ أَقَلُّ الزّادِ المِلحُ .۳
ياران قائم، جواناند و پيران ميان آنان نيستند ، جز به اندازهى سرمه چشم يا نمك در توشه كه كمترين اندازه را ميان رهتوشه دارد.
در باره سياست بهرهگيرى از نيروهاى جوان در انقلاب جهانى حضرت مهدى عليه السلام چند نكته قابل توجّه است:
۱ - ۱ . سياست جوانگرايى در اديان الهى
از نگاه قرآن و احاديث اهل بيت عليهم السلام ، جوانى، بهارِ خودسازى و سازندگى است . از اين رو، جوانگرايى، سياستى است حكيمانه كه در همه اديان الهى مورد توجّه بوده است .