گفتم : چون ميان خود كسى را نمى‏يابيم كه برادرش نزد او بر درهم و دينارش، مقدّم باشد، و ما درهم و دينار را نزد خود بر برادر دينى‏مان - كه با دوستى اميرمؤمنان گِرد آورده است - ، مقدّم مى‏يابيم. امام عليه السلام فرمود:
كَلّا ، إنَّكُم مُؤمِنونَ وَلكِن لا يَكمُلُ إيمانُكُم حَتّى‏ يَخرُجَ قائِمُنا ، فَعِندَها يَجمَعُ اللَّهُ أحلامَكُم فَتَكونونَ مُؤمِنينَ كامِلينَ .^۱
هرگز [اين گونه نينديش‏] ! شما مؤمن هستيد ؛ امّا ايمانتان كامل نمى‏شود تا قائم ما قيام كند كه آن هنگام ، خداوند ، عقل‏هايتان را جمع مى‏كند و مؤمنانى كامل مى‏شويد .
در حديثى ديگر از امام صادق عليه السلام آمده:
إنَّ أصحابَ القائِمِ عليه السلام يَلقى‏ بَعضُهُم بَعضاً كَأَنَّهُم بَنو أبٍ وَ اُمٍّ ، وَ إنِ افتَرَقَوا عِشاءً التَقَوا غُدوَةً .^۲
ياران قائم ، همديگر را همچون برادرانِ تنى ديدار مى‏كنند و اگر شب از هم جدا شوند ، صبح به ديدار يكديگر مى‏روند .
و بدين سان در عصر ظهور ، دشمنى‏ها، جاى خود را به دوستى مى‏دهد^۳و روابط اجتماعىِ برادرانه ميان ياران امام مهدى عليه السلام به قدرى تقويت مى‏شود كه وقتى كسى نياز به پول پيدا مى‏كند ، از جيب برادر دينى خود برمى‏دارد و او مانع نمى‏شود .^۴
به عبارت ديگر ، جامعه مهدوى، زندگى بهشتيان را در دوران حكومت امام عصر عليه السلام تجربه مى‏كنند، همان‏طور كه خداوند در توصيف اهل بهشت فرموده:
«وَ نَزَعْنَا مَا فِى صُدُورِهِم مِّنْ غِلٍّ إِخْوَ نًا عَلَى‏ سُرُرٍ مُّتَقَبِلِينَ .^۵

اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد ، هر كس از شما از دينش برگردد، [بداند] خداوند به زودى گروهى را بياورد كه ايشان را دوست دارد و ايشان ، او را دوست دارند، با مؤمنان ، فروتن، و بر كافران ، سرفرازند؛ در راه خدا جهاد مى‏كنند و از سرزنش هيچ ملامتگرى نمى‏هراسند. اين، فضل خداست . آن را به هر كه بخواهد ، مى‏دهد؛ و خدا ، گشايشگر داناست» .
در اين آيه، خداوند سبحان، ضمن تهديد جمعى از همراهان پيامبر صلى اللّه عليه و آله كه در باورهاى دينى و دفاع از ارزش‏هاى اسلامى استوار نبودند، با صراحت اعلام مى‏فرمايد در آينده تاريخ، گروهى به يارى اين آيين خواهند شتافت كه خدا ، آنها را دوست دارد و آنان نيز خدا را دوست دارند، با اهل ايمان ، فروتن و مهربان‏اند و در برابر كافران معاند، سرفراز و قاطع، در راه اقامه ارزش‏هاى دينى پيكار مى‏كنند و از سرزنش ملامتگران نمى‏هراسند.^۱

بى‏ترديد، كامل‏ترين مصاديق اين پيشگويى، ياران امام مهدى عليه السلام هستند؛ بلكه در تفسير القمّى ذيل جمله «يُحِبُّهُم وَ يُحِبُّونَهُ» آمده :
نَزَلَت في القائِمِ عليه السلام وَأصحابِهِ «يُجَهِدُونَ فِى سَبِيلِ اللَّهِ وَلَا يَخَافُونَ لَوْمَةَ لَآئِمٍ .^۲
[اين آيه‏] در باره قائم عليه السلام و يارانش نازل شده است كه «در راه خدا جهاد مى‏كنند و از سرزنش هيچ ملامتگرى نمى‏هراسند» .
ياران امام مهدى عليه السلام در اثر تكامل عقل و ايمان، در بالاترين مراتب برادرىِ دينى قرار مى‏گيرند ، به گونه‏اى كه شايستگى پيدا مى‏كنند پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله از آنان با عنوان برادر خود ياد كند. در حديثى كه با سند معتبر از زيد زَرّاد نقل شده، وى مى‏گويد: به امام صادق عليه السلام گفتم: ما مى‏ترسيم كه مؤمن نباشيم .
امام عليه السلام فرمود: «چرا اين گونه فكر مى‏كنيد؟».