است».
سياست قاطع ظلم‏ستيزى حكومت مهدوى، به گونه‏اى است كه در فاصله‏اى كوتاه پس از قيام امام عليه السلام ، جهانِ پُر از ظلم و جور، سرشار از عدل و داد مى‏گردد؛ عدالتى كه به درون همه خانه‏ها نفوذ خواهد كرد^۱ و نيك و بد را فرا خواهد گرفت.

بدين سان ، جامعه بشرى كه در نتيجه ظلم جبّاران، در معنا مُرده است، با عدالت حكومت مهدوى سرشار از حيات مى‏گردد. در حديثى از امام صادق عليه السلام در تبيين آيه : «اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يُحْىِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا ؛ بدانيد كه خدا زمين را پس از مرگش زنده مى‏كند» ،^۲ آمده :
أى يُحييهَا اللَّهُ بِعَدلِ القائِمِ عِندَ ظُهورِهِ ، بَعدَ مَوتِها بِجَورِ أئِمَّةِ الضَّلالِ .^۳
يعنى پس از آن كه زمين به سبب ستم پيشوايان گم‏راهى مى‏ميرد ، خداوند ، آن را با عدالت قائم به گاه ظهورش ، زنده مى‏كند .

۱ - ۳ . ظلم‏ستيزى، مبدأ همه اصلاحات‏

آغاز شدن قيام انبيا و خاتم اوصيا، با ظلم‏ستيزى و دعوت به عدالت اجتماعى، حاكى از آن است كه از منظر همه اديان راستين الهى، ظلم ، بزرگ‏ترين منكَر و عدل، بزرگ‏ترين معروف است.
بر اين اساس، هدف‏گيرى مبارزاتى و اصلاحاتى امام مهدى عليه السلام نشان مى‏دهد كه اگر بساط ظلم در جهان برچيده شود، طومار همه مفاسد و تباهى‏ها به صورت ريشه‏اى، پيچيده مى‏شود، و اگر عدالت اجتماعى در جهان استقرار يابد، همه ارزش‏هاى انسانى و اسلامى در جامعه تحقّق مى‏يابد و بدين سان ، جامعه انسانى از

أيُّهَا النّاسُ ! قَطَعَ عَنكُم مُدَّةُ الجَبّارينَ ، وَ وَلِيَ الأَمرَ خَيرُ اُمَّةِ مُحَمَّدٍ فَالحَقوا بِمَكَّةَ ، فَيَخرُجُ النُّجَباءُ مِن مِصرَ ، وَالأَبدالُ مِنَ الشّامِ ، وَ عَصائِبُ العِراقِ ، رُهبانٌ بِاللَّيلِ لُيوثُ بِالنَّهارِ ، كَأَنَّ قُلوبَهُم زُبَرُ الحَديدِ ، فَيُبايِعونَهُ بَينَ الرُّكنِ وَالمَقامِ ، قالَ عِمرانُ بنُ الحُصَينِ : يا رَسولَ اللَّهِ ! صِف لَنا هذَا الرَّجُلَ .
قالَ صلى اللّه عليه و آله : هُوَ رَجُلٌ مِن وُلدِ الحُسَينِ ، كَأَنَّهُ مِن رِجالِ شَنوءَةَ ، عَلَيهِ عَباءَتانِ قَطَوانِيَّتانِ ، اسْمُهُ اسْمي ، فَعِندَ ذلِكَ تَفرَخُ الطُّيورُ في أوكارِها ، وَالحيتانُ في بِحارِها ، وَ تَمُدُّ الأَنهارُ ، وَ تَفيضُ العُيونُ ، وَ تُنبِتُ الأَرضُ ضِعفَ اُكُلِها ، ثُمَّ يَسيرُ مُقَدِّمَتُهُ جَبرَئيلُ ، وَ ساقيهِ إسرافيلُ ، فَيَملَأُ الأَرضَ عَدلاً وَ قِسطاً كَما مُلِئَت جَوراً وظُلماً .^۱
[هنگام قيام مهدى، منادى از آسمان ندا مى‏دهد] : "اى مردم ! مدّت حكومت جبّاران بر شما به پايان رسيد و بهترين فردِ امّت محمّد ، حكومت را به دست گرفته است ، به مكّه برويد". و گروهى از نجيبان مصر و نيكان شام و گروه‏هاى [زاهد و دنياگريز ]عراق ، بيرون مى‏روند كه راهبانِ شب و شيران روزند و دل‏هايشان ، گويى پاره‏هاى آهن است و با او ميان رُكن [حجر الأسود] و مقام [ابراهيم‏] ، بيعت مى‏كنند». عمران بن حصين گفت : اى پيامبر خدا ! اين مرد را براى ما توصيف كن .
پيامبر صلى اللّه عليه و آله فرمود : «او مردى از فرزندان حسين عليه السلام است و مانند مردان قبيله "شنوءة" ،^۲ قدبلند است. دو عباى سپيد كم‏پُرز بر تن دارد، همنام من است . پس اين هنگام است كه پرندگان در لانه هايشان و ماهيان در درياها تخم مى‏گذارند و رودها طولانى و آب چشمه‏ها سرريز و سيل‏آسا مى‏شود و زمين ، دو برابر محصول مى‏دهد، آن گاه جبرئيل در پيشِ روى او و اسرافيل در كنارش حركت مى‏كنند و زمين را از عدل و داد ، پُر مى‏كند، همان گونه كه از ظلم و ستم ، پُر شده