تا دنيا براى او مانند كفِ دستش باشد . پس كدام يك از شما اگر مويى در كف دستش باشد ، آن را نمىبيند؟
اين حديث ،۱ حاكى از احاطه كامل علمى امام بر همه امورى است كه بايد تحت اشراف رهبرى او مديريت شود. بديهى است تصميمهاى سياسى و اجرايى مبتنى بر اين علم و آگاهى، با در نظر گرفتن مصونيت آن امام عليه السلام از خطا و اشتباه، زمينهساز پيشرفتهاى سريع، و پديد آمدن تمدّن نوين و بىنظير اسلامى به رهبرى آن بزرگوار خواهد بود.
۲ . امدادهاى ويژه الهى
دومين مبدأ اساسى پيشرفتهاى شگفت در دولت مهدوى، امدادىهاى ويژه الهى است.
خداوند سبحان ، وعده داده هر گاه مردم ايمان بياورند و تقوا پيشه كنند، بركات الهى از آسمان و زمين آنها را فرا خواهد گرفت :
«وَلَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرَى ءَامَنُوا وَاتَّقَوْا لَفَتَحْنَا عَلَيْهِم بَرَكَتٍ مِّنَ السَّمَآءِ وَالأَْرْضِ وَلَكِن كَذَّبُوا فَأَخَذْنَهُم بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ .۲
و اگر اهل آبادىها ايمان آورده ، پروا پيشه كرده بودند، مسلّماً [درهاى] بركتهايى از آسمان و زمين بر آنان مىگشوديم ؛ وليكن [پيامها و نشانههاى ما را] تكذيب كردند . ما هم آنان را به كيفر كردارشان مجازات كرديم» .
اين آيه اشاره به اين سنّت الهى است كه تعهّد و پايبندى مردم به ارزشهاى اعتقادى، اخلاقى و عملى، موجب امدادهاى ويژه الهى و پديد آمدن انواع نعمتهاى مادّى و معنوى و زمينى و آسمانى است.
