۱۸۸۲. علل الشرائع- با سندش به نقل از جابر - : مردى نزد امام باقر عليه السلام آمد و من حاضر بودم كه گفت : خدا رحمتت كند ! اين پانصد درهم را بگير و آن را در جاى مناسبش مصرف كن؛ كه آن، زكات مال من است .
امام باقر عليه السلام به او فرمود : «بلكه تو آن را بگير و براى همسايگانت ، يتيمان ، بينوايان و برادران مسلمانت مصرف كن، كه اين [گونه زكات دادن به امام]، تنها هنگامى است كه قائمِ ما قيام كند. او آن را يكسان تقسيم مىكند و ميان خلق خداى رحمان، نيكوكار و بدكارشان، عدالت مىورزد» .۱
۱۸۸۳. مسند ابن حنبل- با سندش به نقل از ابو سعيد خُدرى - : پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله فرمود : «شما را به مهدى بشارت مىدهم ، هنگامى كه ميان مردم ، اختلاف و زلزلهها واقع شد ، او ميان امّتم برانگيخته مىشود و زمين را از عدل و داد پر مىكند، همان گونه كه از ظلم و ستم پر شده است ، ساكنان آسمان و زمين از او راضى مىشوند و مال را به درستى قسمت مىكند».
مردى به ايشان گفت : مقصود از تقسيم درست چيست؟
فرمود : «ميان مردم، يكسان قسمت مىكند» .۲
