۱۸۶۷. مسند أبى يعلى‏- با سندش به نقل از ابوسعيد - : پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله فرمود : «در آخر الزمان و در پى فتنه‏هاى پياپى و از هم گسستن زمان، پيشوايى مى‏آيد كه به مردم، بسيار عطا مى‏كند. مرد نزد او مى‏آيد و او در دامنش [پول ]مى‏ريزد و آن مرد، انديشناك آن است كه زكات آن را چه كند ، و چه كسى صدقه آن مال را از او مى‏پذيرد، از بس كه به مردم، مال و خير مى‏رسد» .^۱

۱۸۶۸. مسند ابن حنبل‏- با سندش به نقل از حارثة بن وهب - : پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله فرمود : «صدقه دهيد كه نزديك است كسى از شما ، صدقه‏اش [يا زكاتش‏] را بياورد تا بدهد ؛ امّا كسى را نيابد كه از او بپذيرد» .^۲

۱۸۶۹. صحيح البخارى‏- با سندش به نقل از ابو موسى - : پيامبر صلى اللّه عليه و آله فرمود : «روزگارى بر مردم مى‏آيد كه انسان مى‏گردد تا طلا صدقه بدهد؛ ولى كسى را نمى‏يابد كه آن را از او بگيرد» .^۳

۱۸۷۰. صحيح البخارى‏- با سندش به نقل از ابوهريره - : پيامبر صلى اللّه عليه و آله فرمود : «قيامت برپا نمى‏شود، تا آن كه مال در ميان شما چندان فراوان مى‏گردد كه سرريز مى‏كند و صاحب مال، انديشناكِ يافتنِ پذيرنده صدقه است و حتّى آن را عرضه مى‏كند ؛ ولى آن كه به او عرضه شده است ، مى‏گويد : نيازى ندارم» .^۴

۱۸۷۱. صحيح البخارى‏- با سندش به نقل از ابو هريره - : پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله فرمود : «سوگند به آن كه جانم به دست اوست ، نزديك است كه پسر مريم عليه السلام چون حاكمى دادگستر ميان شما فرود آيد و صليب را بشكند و خوك را بكُشد و جزيه را بردارد^۵ و مال، چندان فراوان شود كه هيچ كس آن را نپذيرد» .^۶

ر . ك : ص ۳۵۹ (تقسيم اموال عمومى ميان مردم به طور يكسان).

۱۸۶۸. مسند ابن حنبل : حَدَّثَنا عَبدُ اللَّهِ ، حَدَّثَني أبي ، حَدَّثَنا وَكيعٌ ، عَن شُعبَةَ ، عَن مَعبَدِ بنِ خالِدٍ ، قالَ : سَمِعتُ حارِثَةَ بنَ وَهبٍ قالَ : قالَ رَسولُ اللَّهِ صلى اللّه عليه و آله :
تَصَدَّقوا فَإِنَّهُ يوشِكُ أحَدُكُم أن يُخرِجَ بِصَدَقَتِهِ فَلا يَجِدُ مَن يَقبَلُها مِنهُ .

۱۸۶۹. صحيح البخاري : حَدَّثَنا مُحَمَّدُ بنُ العَلاءِ ، حَدَّثَنا أبو اُسامَةَ ، عَن بُرَيدٍ ، عَن أبي بَردَةَ ، عَن أبي موسى‏ ، عَنِ النَّبِيِّ صلى اللّه عليه و آله ، قالَ :
لَيَأتِيَنَّ عَلَى النّاسِ زَمانٌ يَطوفُ الرَّجُلُ فيهِ بِالصَّدَقَةِ مِنَ الذَّهَبِ ، ثُمَّ لا يَجِدُ أحَداً يَأخُذُها مِنهُ .

۱۸۷۰. صحيح البخاري : حَدَّثَنا أبُو اليَمانِ ، أخبَرَنا شُعَيبٌ ، حَدَّثَنا أبُو الزِّنادِ ، عَن عَبدِ الرَّحمنِ ، عَن أبي هُرَيرَةَ ، قالَ : قالَ النَّبِيُّ صلى اللّه عليه و آله :
لا تَقومُ السّاعَةُ حَتّى‏ يَكثُرَ فيكُمُ المالُ فَيَفيضَ ، حَتّى‏ يَهُمَّ رَبُّ المالِ مَن يَقبَلُ صَدَقَتَهُ ، وحَتّى‏ يَعرِضُهُ فَيَقولُ الَّذي يَعرِضُهُ عَلَيهِ : لا أرَبَ‏^۱ لي .

۱۸۷۱. صحيح البخاري : حَدَّثَنا قُتَيبَةُ بنُ سَعيدٍ : حَدَّثَنَا اللَّيثُ ، عَنِ ابنِ شِهابٍ ، عَنِ ابنِ المُسَيَّبِ : أنَّهُ سَمِعَ أبا هُرَيرَةَ يَقولُ : قالَ رَسولُ اللَّهِ صلى اللّه عليه و آله :
وَالَّذي نَفسي بِيَدِهِ ، لَيوشِكَنَّ أن يَنزِلَ فيكُمُ ابنُ مَريَمَ حَكَماً مُقسِطاً ، فَيَكسِرَ الصَّليبَ ، ويَقتُلَ الخِنزيرَ ، ويَضَعَ الجِزيَةَ ، ويَفيضَ المالُ حَتّى‏ لا يَقبَلَهُ أحَدٌ .

راجع : ص ۳۵۸ (تقسيم الأموال العامّة بين الناس بالسوية) .