۱۸۶۱. الاختصاص‏: روايت است كه امام صادق عليه السلام فرمود : «در حكومت قائم عليه السلام ، قلّه‏هاى برافراشته زمين و حاكمان آن ، از شيعيان ما هستند به هر يك از آنها نيروى چهل مرد داده شده است» .^۱

۱۸۶۲. كمال الدين‏- با سندش به نقل از ابو بصير - : امام صادق عليه السلام فرمود : «هنگامى كه كارها به دست صاحب اين امر (قيام و حكومت جهانى) بيفتد ، خداوند - تبارك و تعالى - همه پستى‏هاى زمين را بالا مى‏آورد و همه بلندى‏هاى زمين را پايين مى‏برد تا دنيا براى او مانند كف دستش باشد . پس كدام يك از شما اگر مويى در كف دستش باشد ، او را نمى‏بيند؟!».^۲

۱۸۶۳. دلائل الإمامة- با سندش به نقل از محمّد بن فضيل - : امام رضا عليه السلام فرمود : «هنگامى كه قائم قيام كند ، خداوند به فرشتگانش فرمان مى‏دهد كه بر مؤمنان سلام دهند و با آنان در مجلس‏هايشان بنشينند. پس چون هر كدام از آنها نيازى پيدا كند ، قائم عليه السلام يكى از فرشتگان را مى‏فرستد تا او را بياورد و آن فرشته ، او را با خود به نزد قائم عليه السلام مى‏آورد و وى نيازش را برآورده مى‏كند و سپس [فرشته‏] او را باز مى‏گرداند . برخى از مؤمنان، ميان ابرها سير مى‏كنند و برخى از آنها با فرشتگان پرواز مى‏كنند و برخى همراه فرشتگان، پياده مى‏روند و برخى آنها از فرشتگان پيشى مى‏گيرند و برخى از آنها در جايگاهى اند كه فرشتگان، محاكمه خودشان را نزد آنها مى‏آورند ، و مؤمنان، نزد خداوند، گرامى‏تر از فرشتگان اند و قائم عليه السلام برخى از آنها را قاضى ميان صد هزار فرشته مى‏كند» .^۳

ر . ك : ج ۸ ص ۲۷۱ (بخش يازدهم / فصل چهارم / قوى‏دل و نيرومند).

۱۸۶۱. الاختصاص : فِي الخَبَرِ ، قالَ : قالَ أبو عَبدِ اللَّهِ عليه السلام : يَكونُ مِن شيعَتِنا في دَولَةِ القائِمِ سَنامُ الأَرضِ وحُكّامُها ، يُعطى‏ كُلُّ رَجُلٍ مِنهُم قُوَّةَ أربَعينَ رَجُلاً .

۱۸۶۲. كمال الدين : بِهذَا الإِسنادِ^۱ ، عَنِ المُفَضَّلِ بنِ عُمَرَ ، عَن أبي بَصيرٍ : قالَ أبو عَبدِ اللَّهِ عليه السلام :
إنَّهُ إذا تَناهَتِ الاُمورُ إلى‏ صاحِبِ هذَا الأَمرِ ، رَفَعَ اللَّهُ تَبارَكَ وتَعالى‏ كُلَّ مُنخَفِضٍ مِنَ الأَرضِ ، وخُفِضَ لَهُ كُلُّ مُرتَفِعٍ مِنها ، حَتّى‏ تَكونَ الدُّنيا عِندَهُ بِمَنزِلَةِ راحَتِهِ ، فَأَيُّكُم لَو كانَت في راحَتِهِ شَعرَةٌ لَم يُبصِرها .

۱۸۶۳. دلائل الإمامة : أخبَرَني أبُو الحُسَينِ مُحَمَّدُ بنُ هارونَ بنِ موسى‏ ، عَن أبيهِ ، عَن أبي عَلِيٍّ مُحَمَّدُ بنُ هَمّامٍ ، عَن عَبدِ اللَّهِ بنِ جَعفَرِ بنِ مُحَمَّدٍ الحِميَرِيِّ ، عَن مُحَمَّدِ بنِ فُضَيلٍ ، عَن أبِي الحَسَنِ الرِّضا عليه السلام ، قالَ :
إذا قامَ القائِمُ ، يَأمُرُ اللَّهُ المَلائِكَةِ بِالسَّلامِ عَلَى المُؤمِنينَ ، وَالجُلوسِ مَعَهُم في مَجالِسِهِم ، فَإِذا أرادَ واحِدٌ حاجَةً أرسَلَ القائِمُ مِن بَعضِ المَلائِكَةِ أن يَحمِلَهُ ، فَيَحمِلُهُ المَلَكُ حَتّى‏ يَأتِيَ القائِمَ ، فَيَقضي حاجَتَهُ ثُمَّ يَرُدُّهُ ، ومِنَ المُؤمِنينَ مَن يَسيرُ فِي السَّحابِ ، ومِنهُم مَن يَطيرُ مَعَ المَلائِكَةِ ، ومِنهُم مَن يَمشي مَعَ المَلائِكَةِ مَشياً .

راجع : ج ۸ ص ۲۷۰ (القسم الحادي عشر / الفصل الرابع / قوة القلب وشدة البدن).