۱۸۳۷. الاختصاص- با سندش به نقل از اميّة بن على، از مردى - : به امام صادق عليه السلام گفتم: كدام يك برترند ؟ ما يا ياران قائم عليه السلام ؟
به من فرمود : «شما از ياران قائم عليه السلام برتريد ؛ زيرا شما صبح و شب بر امامتان و خودتان از حاكمان ستمگر ، بيمناكيد . اگر نماز بخوانيد ، تقيّهاى مىخوانيد و اگر روزه بگيريد ، روزهتان تقيّهاى است و اگر حج بگزاريد ، حجّتان تقيّهاى است ، و اگر شهادت دهيد ، شهادتتان قبول نمىشود» و چند چيز ديگر مانند اين را برشمرد .
گفتم : اگر چنين است، پس چرا ما آرزوى آمدن قائم را بكنيم؟!
به من فرمود : «سبحان اللَّه! آيا دوست ندارى كه عدالت، آشكار شود و راهها امن گردند و با مظلوم، انصاف ورزند!؟».۱
۱۸۳۸. الفتن- با سندش به نقل از عبد اللَّه - : پيامبر صلى اللّه عليه و آله فرمود : «هنگامى كه عيسى بن مريم فرود مىآيد و دجّال را مىكُشد ، از زندگى بهره مىبريد تا شبى برسد كه خورشيد مىخواهد از غرب طلوع كند ، و پس از بيرون آمدن جنبنده .۲چهل سال بهره مىبريد ، نه كسى مىميرد و نه كسى بيمار مىشود و مرد به گوسفندان و چارپايانش مىگويد : "برويد و در فلان مكان بچريد و فلان ساعت بياييد" و گاو و گوسفند، ميان دو كشتزار مىروند و يك خوشه گندم و جوى آن را نمىخورند و يك شاخه آن را با سُمشان نمىشكنند ، و مارها و عقربها آشكارند ، [ولى] نه كسى رامىآزارند و نه كسى آنها را مىآزارد ، و درندگان بر درِ خانهها غذا مىخواهند، بى آن كه كسى را بيازارند .
و انسان، يك مَن يا يك مُد گندم يا جو را به روى زمين مىپاشد و بى آن كه شخمى بزند و راه آبى بكشد . هر تخم، هفتصد تخم مىشود» .۳