۱۸۳۰. الاختصاص- با سندش به نقل از بريد عجلى - : به امام باقر عليه السلام گفته شد : ياران ما در كوفه ، گروهى فراوان اند و اگر به آنها فرمان دهى ، از تو اطاعت و پيروى مىكنند .
امام عليه السلام فرمود : «يكى از آنها سراغ كيسه برادرش مىآيد تا حاجتش را از آن بردارد؟».
گفت : نه .
امام عليه السلام فرمود : «پس آنها به خونشان بخيلترند» .
سپس فرمود : «مردم با هم در سازش اند با آنها ازدواج مىكنيد و از يكديگر ارث مىبريد و حدود الهى بر آنها جارى مىشود و امانتهايشان داده مىشود، تا آن كه قائم قيام كند و همراهى [و رفاقت] بيايد و مرد، سراغ كيسه برادرش مىآيد تا نيازش را برگيرد و او مانعش نمىشود» .۱
۱۸۳۱. مصادقة الإخوان - به نقل از اسحاق بن عمّار - : نزد امام صادق عليه السلام بودم كه سهيم كردن برادران در مال و حقوق واجب آنان را ذكر نمود. من چنان از [فراوانى و سختىِ] آن حقوق، انديشناك شدم كه امام عليه السلام آن را در چهرهام ديد و فرمود : «آن، تنها هنگام قيام قائم است كه بر آنان واجب است كه برادرانشان را تجهيز و آنان را تقويت كنند» .۲