ابن بكير۱ از امام كاظم عليه السلام نقل شده است. حديث ياد شده در تفسير اين آيه است:
«أَ فَغَيرَ دينِ اللَّهِ يَبغُونَ وَ لَهُ أَسلَمَ مَن فِى السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ طَوْعاً وَ كَرْهاً وَ إِلَيْهِ يُرْجَعُونَ .۲
آيا دينى جز دين خدا مىجويند، حال آن كه آنچه در آسمانها و زمين است ، خواه ناخواه ، تسليم فرمان او هستند و به نزد او باز گردانده مىشويد» .
طبق اين نقل ، امام كاظم عليه السلام مىفرمايد:
اسلام ، بر همه يهوديان و نصارا و صابئيان و زنديقان و كفّار و مرتدّان در شرق و غرب عالم ، عرضه مىشود. هر كس به ميل و رغبت مسلمان شد، بايد نماز بگزارد و زكات بدهد ، و هر كس مسلمان نشود، گردنش را مىزنند تا اين كه در تمام شرق و غرب عالم ، كسى نمىماند ، جز اين كه وحدانيت خدا را مىپذيرد .۳
در ادامه ، راوى تعجّب مىكند و مىگويد : خلايق ، بيش از آناند كه بتوان چنين كرد. امام عليه السلام پاسخ مىدهد كه خداوند ، كم را زياد و زياد را كم مىكند. اين پاسخ ، كنايه از اين است در آن زمان ، بيشتر مردم ، مسلمان مىشوند.
اين حديث ، نشان مىدهد كه در جامعه مهدوى ، الزام و اجبار براى مسلمان شدن گروههايى از مردم است و نمىتوان گفت كه اديان ديگر ، وجود خواهند داشت . پيروان اديان ديگر نيز آزادىِ عمل ندارند و بايد براساس احكام اسلامى عمل كنند.
۴. برداشته شدن جَزيه
يكى از مباحثى كه در احاديث مورد توجّه قرار گرفته، نوع رفتار امام زمان عليه السلام با اهل كتاب است. برخى احاديث ، گوياى آناند كه ايشان از اهل كتاب ، جزيه قبول
